Η κατάσταση μοιάζει με τα τέλη του 2008. Οι αγορές είναι τρομοκρατημένες. Αυτήν τη φορά από το χρέος της ευρωζώνης. Τότε, όπως και τώρα, οι πολιτικοί φρόντισαν να σταματήσουν την πτώση. Το μελάνι μόλις έχει στεγνώσει στη μεγαλύτερη συμφωνία διάσωσης χώρας, διάσωσης για να λυθούν τα προβλήματα χρέους της Ελλάδας. Ακόμη και αν τα 110 δισ. ευρώ δεν κάλμαραν τους φόβους των αγορών για μετάσταση της κρίσης ή δεν σταμάτησαν την αιμορραγία της εμπιστοσύνης προς την ευρωζώνη, παραμένει σημαντικό να επιτευχθεί το βασικό στοίχημα: η μακροχρόνια βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών της Ελλάδας.
Οι "F.T." στήριξαν το πρόγραμμα του ΔΝΤ και της ευρωζώνης για να σταματήσει ο πανικός των αγορών για ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας. Το στοίχημα δεν είναι να ανακουφιστεί η Ελλάδα από τις υποχρεώσεις της (και ως εκ τούτου να σωθούν οι πιστωτές της εις βάρος των Ευρωπαίων φορολογουμένων), αλλά να καταστεί σαφές ότι η χώρα θα τις εκπληρώσει.
Πρώτον, με την εφαρμογή του προγράμματος τα
Ορισμένες από τις απαντήσεις θα πρέπει να τις δώσουν οι ίδιοι οι Έλληνες. Άλλες, όμως, είναι ανώτερες του δικού τους ελέγχου. Όμως, εάν η Ελλάδα εκπληρώσει τη δική της υποχρέωση, τότε οι πιθανότητες και οι άλλοι να το πράξουν είναι πολύ μεγάλες.
Το πρόγραμμα του ΔΝΤ είναι κτηνώδες. Για το 2010 αυξάνει τους φόρους και μειώνει αποδοχές και συντάξεις, περισσότερο από τις δεσμεύσεις που η Ελλάδα είχε δώσει στις Βρυξέλλες. Τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής φτάνουν στο 8% του ΑΕΠ, προκειμένου το έλλειμμα να μειωθεί κατά 5%. Το ΔΝΤ προβλέπει συρρίκνωση 4% στην οικονομία φέτος και επιπλέον κάμψη 2,6% το 2011.
Η Ελλάδα καλείται να σηκώσει πολύ βάρος, πολύ πόνο. Όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό ακριβώς καθιστά το εν λόγω πρόγραμμα περισσότερο αξιόπιστο, από ότι τα προηγούμενα που είχαν παρουσιάσει οι Έλληνες.
Είναι αρκετό: Εάν η καταστροφή στην οικονομία είναι ισχυρότερη από ότι προβλέπει το ΔΝΤ τότε ούτε αυτό το σκληρό πρόγραμμα δεν θα επιτύχει. Όμως, με στήριξη από τον κόσμο το πρόγραμμα έχει την ευκαιρία να οδηγήσει σε σταθερότητα τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.
Το τι θα γίνει θα σημαδέψει την Ελλάδα για μία ολόκληρη γενιά. Είτε θα ενωθούν, θα ξεχάσουν τις πιο κακές τους συνήθειες, θα αποβάλουν τα πιο άσχημα σημεία και θα μετατραπούν σε μία ανεπτυγμένη χώρα. Ή θα γυρίσουν στο παρελθόν και θα χάσουν όλη την πρόοδο που κατέκτησαν από την ένταξη στην Ε.Ε. και την υιοθέτηση του ευρώ.
Οι περισσότεροι Έλληνες –ίσως όχι όλοι όσοι κατέκλυσαν τους δρόμους- προτιμούν το πρώτο. Κανείς δεν κατανοεί καλύτερα την ανάγκη για αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας τους, από τους ίδιους τους Έλληνες.
Με την στήριξή τους ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου –ο οποίος έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δεν χρειάζεται να καταφύγει σε εκλογές πριν από το 2013- θα μπορεί να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις, ακόμη και εάν έχει να αντιμετωπίσει τη σφοδρή αντίδραση του δημόσιου τομέα, την οπορτουνίστικη στάση της αντιπολίτευσης ή αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν βία στους δρόμους.
Μέχρι στιγμής μοιάζει να τα καταφέρνει. Τα στοιχεία για το έλλειμμα ήταν καλά στο α’ τρίμηνο. Τα μέτρα για φόρους και περιορισμό δαπανών ψηφίστηκαν. Όμως καθώς ο πόνος αυξάνει ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι δίκαιος. Θα πρέπει να κυνηγήσει όσους φοροδιαφεύγουν.
Μόνο η ανάπτυξη μπορεί να κάνει αυτό το πρόγραμμα περισσότερο ανεκτό. Χωρίς αυτή τα επίπεδα ζωής θα πέσουν τουλάχιστον κατά 1/6. Όμως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Χρεοκοπία θα μείωνε το χρέος αλλά θα ανάγκαζε την Ελλάδα να μειώσει άμεσα το έλλειμμά της. Η ανάγκη για ύπαρξη ανάπτυξης καθιστά απαραίτητη την «προσκόλληση» στο ΔΝΤ.
Το πρόγραμμά του απαιτεί βαθιές μεταρρυθμίσεις από τη Ελλάδα: εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα και περισσότερο ευέλικτη αγορά εργασίας. Πρόκειται για επώδυνα αλλά καλά μέτρα τα οποία η χώρα θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει πριν από καιρό.
Το ΔΝΤ πιέζει την Ελλάδα να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις, κάτι που η ευρωζώνη απέτυχε να πράξει πριν η χώρα υιοθετήσει το ευρώ. Εάν υποχωρήσουν οι Έλληνες όχι μόνο θα αθετήσουν τις υποσχέσεις τους αλλά θα συνεχίσουν να μένουν πίσω, κολλημένοι σε ένα ακατάλληλο κράτος και σε μία μη παραγωγική οικονομία.
Ανεξάρτητα εάν θα υπάρξει επιπλέον στήριξη από τη ευρωζώνη ή την ΕΚΤ, το σίγουρο είναι ότι το μέλλον της χώρας είναι στα χέρια των κατοίκων της.
Το ελληνικό κράτος εδώ και καιρό βρίσκεται στον δρόμο προς τη χρεοκοπία. Ακόμη και αν οι επενδυτές σε ομόλογα δεν είχαν σπρώξει την Αθήνα να αναζητήσει έκτακτη στήριξη, θα το έπραττε από μόνη της. Το μεγάλο τεστ είναι κατά πόσον αυτό το πρόγραμμα θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός του δρόμου του δημοσιονομικού ολέθρου. Αυτό εξαρτάται από τις απαντήσεις σε τρία ερωτήματα:
μεγέθη της χώρας θα τεθούν υπό έλεγχο; Δεύτερον, μπορεί η Ελλάδα να το φέρει σε πέρας; Και τρίτον, εάν τα καταφέρει, οι αγορές θα την εμπιστευτούν αρκετά ώστε να αρχίσουν να τη δανείζουν εκ νέου μόλις το πρόγραμμα αποσυρθεί; Ορισμένες από τις απαντήσεις θα πρέπει να τις δώσουν οι ίδιοι οι Έλληνες. Άλλες, όμως, είναι ανώτερες του δικού τους ελέγχου. Όμως, εάν η Ελλάδα εκπληρώσει τη δική της υποχρέωση, τότε οι πιθανότητες και οι άλλοι να το πράξουν είναι πολύ μεγάλες.
Το πρόγραμμα του ΔΝΤ είναι κτηνώδες. Για το 2010 αυξάνει τους φόρους και μειώνει αποδοχές και συντάξεις, περισσότερο από τις δεσμεύσεις που η Ελλάδα είχε δώσει στις Βρυξέλλες. Τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής φτάνουν στο 8% του ΑΕΠ, προκειμένου το έλλειμμα να μειωθεί κατά 5%. Το ΔΝΤ προβλέπει συρρίκνωση 4% στην οικονομία φέτος και επιπλέον κάμψη 2,6% το 2011.
Η Ελλάδα καλείται να σηκώσει πολύ βάρος, πολύ πόνο. Όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό ακριβώς καθιστά το εν λόγω πρόγραμμα περισσότερο αξιόπιστο, από ότι τα προηγούμενα που είχαν παρουσιάσει οι Έλληνες.
Είναι αρκετό: Εάν η καταστροφή στην οικονομία είναι ισχυρότερη από ότι προβλέπει το ΔΝΤ τότε ούτε αυτό το σκληρό πρόγραμμα δεν θα επιτύχει. Όμως, με στήριξη από τον κόσμο το πρόγραμμα έχει την ευκαιρία να οδηγήσει σε σταθερότητα τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.
Το τι θα γίνει θα σημαδέψει την Ελλάδα για μία ολόκληρη γενιά. Είτε θα ενωθούν, θα ξεχάσουν τις πιο κακές τους συνήθειες, θα αποβάλουν τα πιο άσχημα σημεία και θα μετατραπούν σε μία ανεπτυγμένη χώρα. Ή θα γυρίσουν στο παρελθόν και θα χάσουν όλη την πρόοδο που κατέκτησαν από την ένταξη στην Ε.Ε. και την υιοθέτηση του ευρώ.
Οι περισσότεροι Έλληνες –ίσως όχι όλοι όσοι κατέκλυσαν τους δρόμους- προτιμούν το πρώτο. Κανείς δεν κατανοεί καλύτερα την ανάγκη για αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας τους, από τους ίδιους τους Έλληνες.
Με την στήριξή τους ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου –ο οποίος έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δεν χρειάζεται να καταφύγει σε εκλογές πριν από το 2013- θα μπορεί να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις, ακόμη και εάν έχει να αντιμετωπίσει τη σφοδρή αντίδραση του δημόσιου τομέα, την οπορτουνίστικη στάση της αντιπολίτευσης ή αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν βία στους δρόμους.
Μέχρι στιγμής μοιάζει να τα καταφέρνει. Τα στοιχεία για το έλλειμμα ήταν καλά στο α’ τρίμηνο. Τα μέτρα για φόρους και περιορισμό δαπανών ψηφίστηκαν. Όμως καθώς ο πόνος αυξάνει ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι δίκαιος. Θα πρέπει να κυνηγήσει όσους φοροδιαφεύγουν.
Μόνο η ανάπτυξη μπορεί να κάνει αυτό το πρόγραμμα περισσότερο ανεκτό. Χωρίς αυτή τα επίπεδα ζωής θα πέσουν τουλάχιστον κατά 1/6. Όμως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Χρεοκοπία θα μείωνε το χρέος αλλά θα ανάγκαζε την Ελλάδα να μειώσει άμεσα το έλλειμμά της. Η ανάγκη για ύπαρξη ανάπτυξης καθιστά απαραίτητη την «προσκόλληση» στο ΔΝΤ.
Το πρόγραμμά του απαιτεί βαθιές μεταρρυθμίσεις από τη Ελλάδα: εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα και περισσότερο ευέλικτη αγορά εργασίας. Πρόκειται για επώδυνα αλλά καλά μέτρα τα οποία η χώρα θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει πριν από καιρό.
Το ΔΝΤ πιέζει την Ελλάδα να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις, κάτι που η ευρωζώνη απέτυχε να πράξει πριν η χώρα υιοθετήσει το ευρώ. Εάν υποχωρήσουν οι Έλληνες όχι μόνο θα αθετήσουν τις υποσχέσεις τους αλλά θα συνεχίσουν να μένουν πίσω, κολλημένοι σε ένα ακατάλληλο κράτος και σε μία μη παραγωγική οικονομία.
Ανεξάρτητα εάν θα υπάρξει επιπλέον στήριξη από τη ευρωζώνη ή την ΕΚΤ, το σίγουρο είναι ότι το μέλλον της χώρας είναι στα χέρια των κατοίκων της.
ΠΗΓΗ: FT.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου