ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

'Ολα στη ζωή έχουν αρχή και τέλος.

Την τελευταία δεκαετία η προκλητική  αδιαφορία μια μεγάλης ομάδας δημοσιογράφων για το συνδικαλιστικό τους σωματείο έφερε στο προσκήνιο μια "κλίκα" επαγγελματιών συνδικαλιστών που χρησιμοποίησαν την ιστορική ένωση είτε για την προσωπική τους προβολή είτε για δημόσιες σχέσεις και ρουσφέτια κυρίως με την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου τύπου.

Κουρασμένοι, αδιάφοροι, διχασμένοι σε μικροκομματικές αντιλήψεις άφησαν το σωματείο να "βουτήξει" πλήρως στην παρακμή. Αφοσιωμένοι στις παλαιοκομματικές αντιλήψεις τους για την επανεκλογή τους και τα παιγνίδια τους (Αλλοι με πούλμαν και άλλοι με δήθεν επαναστατική γυμναστική) έμειναν πλήρως απροετοίμαστοι για το επερχόμενο βατερλό της κρίσης.
Ανίκανοι και ξεπερασμένοι να προβλέψουν τα στοιχειώδη οδηγούν τον κλάδο σε συρρίκνωση και πρωτοφανείς θεσμικές ήττες από τις οποίες θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να σηκώσει κεφάλι.
Η μεγάλη ήττα όμως έρχεται από την απογοήτευση που κατάφεραν με την προκλητική στάση τους να περάσουν στις καρδιές των νεώτερων δημοσιογράφων δημιουργώντας την αίσθηση ότι έφτασε η εποχή που θα επιστρέψουμε στις συνθήκες εργασίας των ιδρυτών της ένωσης...

Για όλα όμως υπάρχει ένα τέλος... Η παραίτηση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και η προσφυγή του κλάδου σε εκλογές είναι πλέον  ο μοναδικός δρόμος  και ίσως για αυτούς  η τελευταία προσφορά τους στους συναδέλφους...