Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΥ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ

ΘΑ ΕΙΝΑΙ η λαθροµετανάστευση η επόµενη ατζέντα της ελληνικής πολιτικής; Κρίνοντας από όσα συµβαίνουν τις τελευταίες ηµέρες, η απάντηση δεν µπορεί παρά να είναι θετική. ΑΣ ΤΟ ΠΟΥΜΕ απλά: εδώ και µερικά χρόνια η Αθήνα είναι πλέον η τελευταία – προς ∆υσµάς – πρωτεύουσα της Ευρασίας. ∆εν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τη στατιστική που λέει ότι τριακόσιοι πενήντα λαθροµετανάστες προστίθενται στον πληθυσµό της χώρας µας κάθε µέρα. Η πραγµατικότητα είναι ορατή διά γυµνού οφθαλµού. ∆εν είναι µόνο το ιστορικό κέντρο της Αθήνας που αποτελεί αποθήκη ψυχών. Το φαινόµενο σιγά σιγά επεκτείνεται.
 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ κύµα µετανάστευσης – κυρίως µέσω Τουρκίας – µας φέρνει λούµπεν πρόσφυγες από την Ανατολή. Πολιτισµικά, µορφωτικά και οικονοµικά η αφοµοίωσή τους είναι δύσκολη ώς αδύνατη, ακόµη κι αν υποθέταµε ότι η χώρα µας δεν είχε µπει σε ύφεση. Ολοι αυτοί κινούνται λοιπόν µεταξύ επαιτείας, εξαθλίωσης και εγκληµατικότητας. Ασφαλώς, η εγκληµατικότητα δεν είναι αποτέλεσµα µόνο της λαθροµετανάστευσης. Σίγουρα όµως ενισχύεται από το ρεύµα των παρανόµως εισερχοµένων στη χώρα µας. 

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ µια κατάσταση που υπερβαίνει τις ανθρωπιστικές προσεγγίσεις, τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Πολιτείας, αλλά και τις παραδοσιακές ανοχές της ελληνικής κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου είχε επιδείξει ιδιαίτερη – ας µην πούµε υπερβολική – ευαισθησία στο θέµα των µεταναστών. Είναι όµως σηµείο των καιρών ότι ξεκίνησε το 2010 µε έναν τολµηρό και δίκαιο νόµο που παρέχει ιθαγένεια σε παιδιά νόµιµων µεταναστών τα οποία γεννήθηκαν ή πήγαν σχολείο στην Ελλάδα, αλλά τελειώνει τη χρονιά προετοιµάζοντας την οικοδόµηση ενός φράχτη στα χερσαία σύνορα µε την Τουρκία. 

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Προστασίας του Πολίτη πήρε το θέµα επάνω του. Φυσικά, υπάρχουν αντιδράσεις. Πρώτα, από δεξιά. Η Ν.∆., που θα ήθελε να εκµεταλλευθεί η ίδια πολιτικά το θέµα εν ευθέτω χρόνω, σπεύδει να καταγγείλει την πρωτοβουλία της κυβέρνησης ως ανεπαρκή. Τα κόµµατα της Αριστεράς πάλι καταγγέλλουν ως ρατσιστική την πολιτική των συρµατοπλεγµάτων. 

∆ΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ: η ελληνική πολιτική δεν έχει την τόλµη της συναίνεσης. Κάθε φορά που βρίσκεται µπροστά σε µια δυσκολία αφήνει την εκάστοτε κυβέρνηση να την αντιµετωπίσει και σπεύδει να την καταγγείλει. Η χώρα όµως – αρχής γενοµένης από την οικονοµία – βρίσκεται µπροστά σε καταστάσεις που απαιτούν ενότητα, αλληλεγγύη και θυσίες. ∆εν θα µπορέσει να τις ξεπεράσει µε πολιτικές φόβου, µίσους και διχασµού. ∆ΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ∆ΕΥΤΕΡΗ: χώρες που τα χερσαία σύνορά τους τις καθιστούν ευάλωτες σε παράνοµα µεταναστευτικά ρεύµατα δεν έχουν πολλές λύσεις. Φράχτες δεν έχουν και οι ΗΠΑ στη µεθόριο µε το Μεξικό; Από την άποψη αυτή, τα ξινά σχόλια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκαλούν απορία. Υπάρχει άλλος τρόπος να ελεγχθεί η κατάσταση; Ή µήπως η Ευρώπη ψάχνεται στο µεταναστευτικό, όπως και στα οικονοµικά; 

ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ το «Τείχος του Εβρου» έρχεται κι αυτό – όπως και το Μνηµόνιο – να µας χωρίσει από την Ελλάδα όπως την ξέραµε. 

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ