Οι τράπεζες είχαν δώσει στο παρελθόν πολλά «κακά» δάνεια σε πλήθος επιχειρήσεων. Διαπιστώνουν τώρα οτι οι επιχειρήσεις αυτές δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα δάνεια τους. Διαπιστώνουν επίσης οτι ούτε στο μέλλον θα είναι σε θε΄ση να πληρώσουν τα δάνεια τους, διότι δεν έχουν καμία προοπτική ανάπτυξης. Πιέζουν λοιπόν τους ιδιοκτήτς των επιχιερήσεων, τους βασικούς μετόχους δηλαδή να κάνουν αύξηση εκφαλαίου, βάζοντας στην επιχείρηση τους χρήματα. Οι ιδιοκτήτες, αρνούνται να το κάνουν διότι γνωρίζουν – όπως και οι τράπεζες – οτι η επιχείρηση δεν έχει μέλλον και οτι δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματα τους. Τα χρήματα που έβγαλαν ώς κέρδος και τα οποία έχουν μεταφέρει απο την επιχείρηση σε προσωπικούς τους λογαριασμούς. Καθώς οι ιδιοκτήτες δεν βάζουν χρήματα για αύξηση κεφαλαίου οι τράπεζες βρίσκονται στο δίλημμα να αφήσουν τις εταιρίες να πτωχεύσουν, οπότε οι ίδιες οι τράπεζες θα πρέπει να διαγράψουν τα δάνεια που έχουν δώσει και να εμφανίσουν ζημιές στους ισολογισμούς τους, ή να αναδιαρθρώσουν τα δάνεια και να δώσουν και νέα στις επιχειρήσεις αυτές που είναι ούτως ή άλλως καταδικασμένες. Προτιμούν το δέυτερο. Δίνουν νέα δάνεια στις επιχειρήσεις αυτές για να τις συντηρήσουν εν ζωή προκειμένου να μην γράψουν οι τράπεζες ζημιές στους ισολογισμούς τους. Αυτή η πολιτική οδηγεί σε διόγκωση των προβλημάτων των τραπεζών στο μέλλον αφού τα δάνεια των προβληματικών επιχειρήσεων αυξάνονται ραγδαία.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα. Σε μια εποχή μεγάλης ύφεσης οι τράπεζες διαθέτουν πολύ λίγα χρήματα για δανειοδοτήσεις και πρέπει να επιλέξουν που θα τα χορηγήσουν. Το σωστό θα ήταν να χρηματοδοτήσουν υγιείς επιχειρήσεις που έχουν μέλλον και προοπτικές ανάπτυξης. Καθώς όμως έχουν επιλέξει να δίνουν τα δάνεια στις προβληματικές, στερούν τα κεφάλαια απο τις υγιείς επιχειρήσεις. Χωρίς χρηματοδότηση και οι υγιείς επιχειρήσεις κινδυνεύουν να μετατραπούν σε προβληματικές.
Έτσι η επιλογή των τραπεζών σχετικά με το που θα διαθέσουν τις χρηματοδοτήσεις τους, δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, εμποδίζει την ανάπτυξη και βαθαίνει την ύφεση.
Προβληματικές επιχειρήσεις υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους. Όμως το πρόβλημα εκδηλώνεται πιο άμεσα και πιο κραυγαλέα σε δυο κλάδους που είναι βαθειά χρεωμένοι. Στα Μέσα Ενημέρωσης και στα ξενοδοχεία.
Οι επιχειρήσεις που διαχειρίζονται Μέσα Ενημέρωσης (τηλεοπτικά κανάλια, περιοδικά και εφημερίδες ) είναι βαθιά προβληματικές με εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάκτυλα. Οι άλλοτε τρανές επιχειρήσεις του Τύπου σήμερα καταρρέουν, αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους και τις υποχρεώσεις τους. Και αυτό οφείλεται αφενός στην μείωση των διαφημίσων αλλά και των πωλήσεων και αφετέρου στο πολύ κακό μάνατζμεντ που έχουν. Ένα μάνατζμεντ «κακομαθημένο» το οποίο είχε μάθει οτι μόλις σηκώσει το τηλέφωνο ενός τραπεζίτη αμέσως θα του δώσουν όσα λεφτά θέλει, πράγμα το οποίο σήμερα δεν συμβαίνει.
Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στα ξενοδοχεία. Σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία της χώρας είναι για πούλημα. Δεν μπορούν να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους στις τράπεζες οι οποίες τα χρηματοδοτούσαν αφειδώς, λαμβάνοντας ώς αξία της επιχείρησης την αξία της γης και οχι τα οικονομικά αποτελέσματα της επιχείρησης. Σήμερα οι τράπεζες βρίκονται να κατέχουν ευθέως ή εμμέσσως τις μετοχές αυτών των ξενοδοχειακών μονάδων και να σκέφτονται απελπισμένα τι θα τις κάνουν.
Τι μπορούν να κάνουν οι τράπεζες; Ή θα βρούν το θάρρος να γράψουν ζημιές και να προσπαθήσουν να τις καλύψουν στο μέλλον διακόπτωντας τις καταδικασμένες χρηματοδοτήσεις των προβληματικών και δίνοντας δάνεια σε υγιείς επιχειρήσεις που θα αναπτυχθούν, ή θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική που ασκούν σήμερα, επεκτείνοντας το πρόβλημα σε όλες τις υγιείς επιχειρήσεις της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου