Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ


Tου Πασχου Μανδραβελη
Θα μπορούσε να είναι πρωταπριλιάτικο αστείο, αλλά η παρακάτω επιστολή έχει ημερομηνία 18 Μαρτίου 2011. Την έστειλε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης στο υπουργείο Οικονομικών και στην Περιφερειακή Διεύθυνση του ΣΔΟΕ Θεσσαλονίκης.

Η επιστολή έχει ως εξής: «Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε αποδέκτες πολλών παραπόνων από πολύ μικρούς και μικρούς επαγγελματίες, για τους συνεχείς ελέγχους του τμήματος ΣΔΟΕ της Θεσσαλονίκης... Οι ελεγκτές παραμονεύουν έξω από τα καταστήματα και ψάχνουν για αποδείξεις, δημιουργώντας κλίμα εκφοβισμού και δυσαρέσκειας ακόμη και στους πελάτες.
»Σε καμιά περίπτωση δεν τασσόμαστε υπέρ της φοροδιαφυγής. Πιστεύουμε όμως ότι το πρόβλημα αυτό δεν λύνεται με το ανελέητο κυνηγητό των μικροεπαγγελματιών. Αντίθετα, δημιουργείται κλίμα φοβίας και αβεβαιότητας που έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο των επιχειρήσεων και την αποθάρρυνση για την δημιουργία νέων.
»Με κατασταλτικά μέτρα δεν λύνεται το πρόβλημα και οι μικροεπαγγελματίες δεν πρέπει να είναι ο εύκολος στόχος».
Θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος πολλά και να σαρκάσει περισσότερα για την εν λόγω επιστολή. Δηλαδή, πώς ο έλεγχος για τις αποδείξεις οδηγεί στο κλείσιμο επιχειρήσεων; Οταν δεν κόβουν και πρέπει να πληρώσουν πρόστιμο; Ή μήπως επειδή αναγκάζονται να κόβουν όλες τις αποδείξεις; Και πώς αποθαρρύνονται οι επιχειρηματίες να φτιάξουν νέες επιχειρήσεις; Είναι το ανέλεγκτο για φοροδιαφυγή ανάμεσα στα κίνητρα που δίνει το κράτος για την προώθηση της επιχειρηματικότητας; Κι αν «το πρόβλημα δεν λύνεται με κατασταλτικά μέτρα», με τι λύνεται; Με κανένα ευχέλαιο;
Είναι πραγματικά δύσκολη η περίοδος για το λιανικό εμπόριο, απλώς στην επιστολή του το Επαγγελματικό Επιμελητήριο δεν ξεκαθαρίζει το γιατί. Επειδή έπεσε ο τζίρος, η επειδή έπειτα από πολλά χρόνια οι έμποροι είναι υποχρεωμένοι να κόβουν αποδείξεις και να μην κλέβουν τον αναλογούντα ΦΠΑ και να πληρώνουν όλους τους φόρους, όπως κάνουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι;
Η επιστολή όμως είναι το απομεινάρι μιας νοοτροπίας που παραμένει ζωντανή στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αυτή που θεωρείται ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Κακά τα ψέματα. Ολοι όσοι ξεκινούν μια μικρή επιχείρηση στην Ελλάδα στους –έστω πρόχειρους– υπολογισμούς τους δεν βάζουν στο χρεωστικό πολλές από τις υποχρεώσεις της επιχείρησής τους. Η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η καταπάτηση του πεζοδρομίου ή άλλου δημόσιου χώρου, η ρύπανση (για τις βιοτεχνίες) υπολογίζονται ως πρακτικές χωρίς κόστος για την επιχείρηση. Το νεοελληνικό θαύμα της μικρής επιχειρηματικότητας βασίστηκε σ’ αυτή την παραδοχή, την οποία το κράτος και οι υπηρεσίες του επιβεβαίωναν στην πράξη και εν πολλοίς συνεχίζουν να την επιβεβαιώνουν.
Παρά τις ρητορικές διακηρύξεις των φορέων τους, η φοροδιαφυγή ήταν όλα αυτά τα χρόνια επιπλέον κέρδος για πολλούς μικρομεσαίους. Εξ ου και η πάνδημη στον χώρο της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας απαίτηση για κατάργηση του «αμαρτωλού», όπως το ονόμαζαν, ΣΔΟΕ, κάτι που δυστυχώς υιοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση με τα γνωστά για τα δημόσια έσοδα αποτελέσματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου