ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Ολο και πιο κοντά στην ψυχολογική αποδοχή της πτώχευσης βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία καθώς για πρώτη φορά οι σημερινές γενιές βρίσκονται απροστάτευτες μπροστά την αλήθεια ενώ παράλληλα η κυβερνώσα παράταξη γκρεμίζει καθημερινά τον παράδεισο που είχαν χτίσει από την μεταπολίτευση και μετά.
Η οργή των πολιτών κατά των πολιτικών ξεχειλίζει και οι περισσότεροι ζητούν την αποπομπή τους ενω δεν είναι λίγοι όσοι προχωρούν ακόμη περισσότερο ζητώντας πολιτειακή αλλαγή..

Δυστυχώς όλα αυτά φέρνουν την Ελλάδα πιο κοντά προς μια νέα καταστροφή όπως αυτές του παρελθόντος.
Αφιονισμένοι από τον λαικισμό οι περισσότεροι αγνοούν παντελώς τι σημαίνει πτώχευση για την κοινωνία. Ξεχνούν πως η χώρα παράγει λιγότερο από το 30% του κρέατος που καταναλώνει, λιγότερο από το 10% του γάλακτος λιγότερο από το 2% των καυσίμων...
Αντι να συζητούν για το ποιοι μπορούν να σηκώσουν  την βαριά ευθύνη στις κρίσιμες στιγμές φαντασιώνονται σχήματα και πρόσωπα άλλων εποχών. Οι ακροδεξιοί τον Γιώργο Παπαδόπουλο οι δεξιοί τον Κωστάκη Καραμανλή άλλοι τον Κώστα Σημίτη και οι οπαδοί του Συριζα και του ΚΚΕ της επιστροφή σε πολιτικές πρακτικές της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο.
Δυστυχώς κανείς δεν προσπαθεί να πει την αλήθεια. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα δεν μπορεί να έχει νοσοκομεία παντού για μικροκομματικούς λόγους, ούτε σχολεία για 2-3 μαθητές. Δεν μπορεί να πληρώνει συντάξεις μαιμού ούτε να καλύπτει τις ανάγκες ανθρώπων που δεν έχουν εργασθεί ποτέ...    
Δεν μπορεί το κράτος να πληρώνει υπαλλήλους αποσπασμένους στα κόμματα... Θα πρέπει να βρεθούν λύσεις ώστε να μην πληρώνουν φόρο και εισφορές μόνο 400.000 πολίτες αλλά το σύνολο του πληθυσμού ανάλογα με ΟΣΑ εισπράττουν και όχι όσα δηλώνουν. Διαφορετικά θα γίνουμε η πρώτη Αφρικανική δημοκρατία της Βαλκανικής...