ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥ
Tα τελευταία τρία χρόνια η Ελληνική κοινωνία παραμένει θεατής στο ίδιο έργο. Οι διαπραγματεύσεις των υπουργών με την τρόικα και κάποια στιγμή την αναμενόμενη έκρηξη του υπουργού οικονομικών.
Το μυστήριο και η αιτία για τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές άσχετα με το πρόσωπο παραπέμπει σε μια και μοναδική εξήγηση. Τα στελέχη της τρόικας έχουν ως κύριο στοιχείο της πολιτικής τους, την μετατροπή της χώρας σε μια φθηνή εργασιακά χώρα, πού όπως και τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες θα απορροφά μέρος της μεταποιητικής διαδικασίας(φασόν) των ισχυρών βιομηχανικών χωρών του Βορρά.

 Η τακτική αυτή ξεκίνησε με την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού χωρίς όμως την διόρθωση των πραγματικών στρεβλώσεων που οδηγούσαν τα ταμεία στα βράχια. Στην πραγματικότητα ουσιαστική επιδίωξη ήταν ο αυστηρός περιορισμός των εισοδημάτων αρχικά για να θεραπευτεί η Ελληνική οικονομία, μετά παιδευτικά για να τιμωρηθούν τα λάθη του παρελθόντος και τώρα ανοιχτά για την βίαιη αλλαγή του προσανατολισμού της Ελληνικής κοινωνίας προς το μεγάλο κέντρο του βορρά.  Ένα μεγάλο μέρος της ντόπιας επιχειρηματικότητας είδε την παρέμβαση της τρόικας περίπου «σαν να πέφτουν επιταγές από τον ουρανό» καθώς όλο το κόστος της κρίσης πήγαινε στους εργαζόμενους που πήραν έμπρακτα μια γενναία δόση της κατάστασης που έζησαν οι προηγούμενες γενιές μέχρι τις αρχές του 1900. Οι επιχειρηματίες ξεχνούν ότι όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων θα ακολουθήσει η χωρίς ρίσκο επέκταση των ξένων μεγάλων επιχειρήσεων βάζοντας στο περιθώριο τους μέχρι τότε «συνεταίρους».   
Μια ματιά στις προτάσεις των τροικανών αρκεί:
- Επαναδιευθέτηση του χρόνου εργασίας, με δυνατότητα ελαστικής κατανομής του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας και καθιέρωση εργασίας το Σάββατο με διευθυντικό δικαίωμα.
- Μείωση του χρόνου προειδοποίησης απόλυσης (κατά δύο μήνες σε όλες τις κατηγορίες) με στόχο της μείωση του ποσού της αποζημίωσης όψει και συνολικών ανακατατάξεων σε ΔΕΚΟ, τράπεζες κτλ.
- Μείωση του απαιτούμενου χρόνου ανάπαυσης από τις 12 ώρες που ισχύει σήμερα για τις περισσότερες κατηγορίες στις 11.
- Κατάργηση των μισθολογικών προσαυξήσεων που καταβάλλονται ανά τριετία στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και κατ’ επέκταση και του δημόσιου τομέα.
- Οριοθέτηση του τρόπου διαμόρφωσης των κατώτατων μισθών προκειμένου να αποκλειστεί ο μονομερής καθορισμός από τους κοινωνικούς εταίρους.
Στο πακέτο μέτρων, που ήδη προωθούνται για την εξοικονόμηση των 11,5 δισ., μεταξύ άλλων, αναφορικά με αρμοδιότητες του Υπ. Εργασίας περιλαμβάνονται:
- Η αύξηση γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη, που αναμένεται να επηρεάσει παλαιούς και νέους ασφαλισμένους που δεν έχουν προλάβει να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
- Η αύξηση του κατωτάτου ορίου χρόνου συνταξιοδότησης από τα 15 έτη σήμερα στα 20 έτη.
- Μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων, κλιμακωτά, πάνω από τα 1.000 ευρώ από 1% έως και 15%.
- Μείωση του εφάπαξ κατά 20-30% σε 22 Ταμεία.
- Κατάργηση δώρων (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα αδείας) συνταξιούχων, εκτός των χαμηλών συντάξεων (360 ευρώ) και του ΟΓΑ του οποίου οι μηνιαίες συντάξεις θα μειωθούν κατά 30 ευρώ.
- Περικοπή στις συντάξεις των άγαμων θυγατέρων. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα μπει πλαφόν στα 720 ευρώ.
- Κατάργηση της καταβολής του βοηθήματος ΕΚΑΣ για όσους είναι κάτω από τα 65 έτη.
  Το συνεχές μπέρδεμα  μέτρων που άλλα είναι απαραίτητα και άλλα εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα του σκληρού πυρήνα των δανειστών καταδεικνύουν με σαφήνεια τους στόχους τους καθώς ουδέποτε έχουν πιέσει το πολιτικό σύστημα να πει την αλήθεια αλλά το αφήνουν να εγκλωβίζεται συνεχώς σε μια μάχη επιβίωσης όπως νομίζει εάν προστατεύσει τον πελατειακό δράκο που κρύβει το δημόσιο.