Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΑΔΕΙΑΖΕΙ..

Τους τελευταίους μήνες η Ελληνική κοινωνία δέχεται με πρωτοφανή στωικότητα συνεχή πακέτα μέτρων που με το ένα ή άλλο τρόπο έχουν ως μόνη και μοναδική κατάληξη την κατάλυση δικαιωμάτων, την μείωση μισθών και συντάξεων ή το «ξεφούσκωμα» περιουσιακών στοιχείων. Παρά τις όποιες εξάρσεις και υπερβολές συγκεκριμένων συντεχνιών που θίγονται και φροντίζουν να προκαλούν πολλαπλάσιο κοινωνικό θόρυβο από τη ζημιά  μήπως και καταφέρουν να τη γλιτώσουν για άλλη μια φορά η μεγάλη μάζα των πολιτών αντιδρά ψύχραιμα και με ωριμότητα. Παρά τον λαικισμό συγκεκριμένων κομμάτων , τις απίστευτες δυσκολίες που καθημερινά αντιμετωπίζουν, την αύξηση της ανεργίας, αλλά και την αδυναμία να καλύψουν κάποιοι ακόμη και τις ανάγκες επιβίωσης παραμένουν υπομονετικοί για μια ενδεχόμενη λύση που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο.

Το φως όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα παρά τις συνεχιζόμενες ενθαρρυντικές  ντόπες από την Ευρώπη αλλά και τις επικοινωνιακές προσπάθειες από το εσωτερικό.

Και τα δύο είναι μηνύματα που ζητούν αποκωδικοποίηση. Οι πολίτες στέκουν σχεδόν βουβοί μέσα στην χειρότερη οικονομική και κοινωνική καταιγίδα της τελευταίας  50ετίας και αυτό κάθε άλλο είναι παρά ενθαρρυντικό. Επίσης στο ίδιο συμπέρασμα οδηγεί και η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον.

Η χώρα σε λίγες εβδομάδες μπαίνει στον 6^ο χρόνο ύφεσης και η συνοχή της δοκιμάζεται.

Ο χρόνος τελειώνει, η κλεψύδρα αδειάζει  και η υπομονή εξαντλείται. Όταν αυτό συμβεί τότε η όποια βοήθεια  σωτηρίας  θα θυμίζει τους ιδιοκτήτες των σπιτιών που καίγονται  στο δάσος και προσπαθούν να τα σώσουν καταβρέχοντας  τα με το λάστιχο ή κουβάδες..