Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ



Ένα από τα σημαντικότερα  στοιχήματα της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, το καλοκαίρι  ήταν το επίπεδο και η ικανότητα  συνεργασίας  των συναρμόδιων υπουργών που θα προέρχονταν  αφενός από διαφορετικά κόμματα και  αφετέρου θα είχαν εντελώς άλλη κουλτούρα και ιδεολογία.
Στο Νίκο Δένδια -πρώην υπουργό δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Καραμανλή- έτυχε η δύσκολη αποστολή να αναλάβει τον κρίσιμο τομέα της δημόσιας  τάξης σε μια εποχή που το κέντρο της Αθήνας έμοιαζε με καζάνι που κόχλαζε λόγω της παράνομης μετανάστευσης.

Τον Αντώνη Ρουπακιώτη ιστορικό πρόεδρο των δικηγόρων της Αθήνας επέλεξε η ΔΗΜΑΡ για να εκπροσωπηθεί στην κυβέρνηση. Ο Αντώνης Σαμαράς με βάση το κύρος του και την εμπειρία του προτίμησε  να τον αξιοποιήσει στο υπουργείο δικαιοσύνης.
Από το σημείο αυτό ίσως ξεκινά η ένταση που μετέβαλε τους δύο υπουργούς σε «ξένους» στην ίδια κυβέρνηση.
Ο νυν υπουργός προστασίας του πολίτη αντιλαμβανόμενος τις μεγάλες δυσκολίες του εγχειρήματος  στο υπουργείο - αν και θα προτιμούσε την επιστροφή στο θώκο του υπουργείου δικαιοσύνης - προέβαλε ως αναγκαίο κακό σε περίοδο περικοπών την εντατικοποίηση της δουλειάς  αλλά και την αυστηρή πειθαρχία.
Αντίθετα ο υπουργός δικαιοσύνης επέλεξε να στηρίξει τους εργαζόμενους στον τομέα της δικαιοσύνης με συχνές συναντήσεις, ομιλίες και διαλογικές συζητήσεις. Η πόρτα του γραφείου του ήταν ανοικτή σε όλους από τους δικηγόρους και τους δικαστικούς, έως τους εργαζόμενους των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Δεν απέφυγε τελικά το τίτλο του «υπουργού της συντεχνίας» που του κόλλησαν οι κακές γλώσσες της βουλής.
Μια επίσκεψη του Αντώνη Ρουπακιώτη στις φυλακές το καλοκαίρι όπου ανάμεσα στα άλλα άκουσε τα παράπονα του βαρυποινίτη Μακρυγιάννη για τον περιορισμό  των αδειών δεν πέρασε απαρατήρητη από την ηγεσία του συναρμόδιου υπουργείου. Η πενθήμερη άδεια του φυλακισμένου Μακρυγιάννη που ακολούθησε μερικές εβδομάδες αργότερα μεταβλήθηκε σε απόδραση και έγινε μόνιμος πονοκέφαλος για την Κατεχάκη που προστέθηκε σε όλα τα υπόλοιπα πιεστικά καθήκοντα.                            
Η πρόσφατη επίσκεψη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού του υπουργού δικαιοσύνης   και η συνάντηση του με τους καταδικασμένους για την υπόθεση της 17Ν Γιωτόπουλο ,Κουφοντίνα και Τζωρτζάτο προκάλεσε την δυσφορία του Νίκου Δένδια. « Με όλο τον σεβασμό απέναντι στο πρόσωπο του υπουργού Δικαιοσύνης, θεωρώ ότι θα ήταν προτιμότερο να επισκεφθεί τις οικογένειες πολλών θυμάτων της 17Ν και των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων», απάντησε ο υπουργός και εξήγησε μάλιστα ότι «δεν πρόκειται για ζήτημα ανθρωπισμού ή μη. Πρόκειται για ζήτημα δημοκρατίας και αντιμετώπισης όσων την επιβουλεύονται και παραμένουν αμετανόητοι» και πρόσθεσε «πως το μήνυμα μιας τέτοιας ενέργειας υπάρχει κίνδυνος να ερμηνευθεί ως μήνυμα ανοχής έκνομων πράξεων, οι οποίες κόστισαν ανθρώπινες ζωές και είχαν πολλαπλές αρνητικές συνέπειες για τη χώρα μας».
Η πλευρά Ρουπακιώτη αιφνιδιάστηκε και ο ίδιος μιλώντας σε συνεργάτες του εξέφρασε την απορία του για την διάσταση που πήρε  το θέμα. « Είδα και τον Ντερτιλή. Τι σημαίνει αυτό ότι στηρίζω την χούντα ή μήπως τη Χρυσή Αυγή;» Αναρωτήθηκε μάλιστα φωναχτά εάν οι δηλώσεις Δένδια αφορούν και τον υφυπουργό δικαιοσύνης  Κώστα Καραγκούνη οποίος τον συνόδευε στις φυλακές.
      




ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: ΥΠΟΥΡΓΟΣ-ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΑ ΑΚΡΑ
Το έργο του υπουργού Προστασίας του πολίτη πολύπλοκο. Από την μία έπρεπε να αλλάξει στο μέτρο του δυνατού την εικόνα της  Αθήνας  που έμοιαζε πλέον με αφρικανική πόλη λόγω της παράνομης μετανάστευσης  περιορίζοντας παράλληλα  τη δράση και τη δυναμική της Χρυσής Αυγής χωρίς να έρθει σε αντιπαράθεση  για τις δράσεις της αστυνομίας με την Αριστερά. Αποστολή πραγματικά  δύσκολη. Από την άλλη να περιορίσει το διαρκώς επιδεινούμενο κύμα εγκληματικότητας που μεγεθυνόταν λόγω της κρίσης ενώ παράλληλα το υπουργείο οικονομικών ψαλίδιζε χωρίς ενδοιασμούς το εισόδημα των αστυνομικών.
Ομως παρά τις σημαντικές επιτυχίες της αστυνομίας με τη σύλληψη των δραστών σε υποθέσεις όπως η ληστεία του μουσείου της Ολυμπίας, του βιασμού και της ληστείας στην Πάρο, της δολοφονίας του φαρμακοποιού αλλά  και της συμμορίας με τα καλάσνικοφ  φάνηκε ότι οι σωφρονιστικές δυνάμεις δεν λειτουργούσαν με την ίδια δυναμική. Αποδράσεις επικίνδυνων κρατουμένων, και αλλεπάλληλα μικρά και μεγαλύτερα περιστατικά έβγαζαν  μια χαλαρότητα στην αντιμετώπιση του καθήκοντος προκαλώντας εντάσεις και σειρά παρεξηγήσεων .  
Τις τριβές με την ηγεσία του συναρμόδιου υπουργείου κάποιοι τις αποδίδουν στις ιδεοληψίες και τις εμμονές του πρώην προέδρου του δικηγορικού συλλόγου που έχουν εκνευρίσει το Μαξίμου. Αντίστοιχα οι άσπονδοι φίλοι του Νίκου Δένδια αποδίδουν την δυσφορία του στην αγωνία ενόψει του ανασχηματισμού αλλά και της κούρσας της επόμενης ημέρας που θα ξεκινήσει και δεν θα ήθελε να τον βρει σε μια ηλεκτρική καρέκλα όπως αυτή στην Κατεχάκη  
Αντώνης Ρουπακιώτης: Ο συνδικαλιστής  του υπουργικού
Σημαντική προσωπικότητα στο Νομικό κόσμο της χώρας με αξιοσημείωτη πορεία. Οσοι των γνωρίζουν   μιλούν για έναν ήπιο χαρακτήρα με κατασταλαγμένες  απόψεις που δύσκολα όμως τις αλλάζει. Ανθρωπος του διαλόγου σε εξοντωτικό βαθμό ακολούθησε και στο υπουργείο Δικαιοσύνης την πολιτική ανοικτών θυρών που εφάρμοσε και στο υπουργείο εργασίας. Ο ίδιος διαμηνύει πως όσοι του ασκούν κριτική συνήθως δεν είναι σωστά ενημερωμένοι. Για παράδειγμα στην επίσκεψη στις γυναικείες  φυλακές δεν υπήρξε τετ-α-τετ με τους βαρυποινίτες της 17Ν αλλά με όλους τους κρατουμένους. Μάλιστα με το Γιωτόπουλο η συζήτηση αφορούσε ανθρωπιστικά, την πρόσβαση σε βιβλία.
Ο Αντώνης Ρουπακιώτης θεωρεί δεδομένο πως εκπτώσεις ιδεολογικές  ή σε ευαισθησίες δεν αφορούν τα άλλα μέλη της κυβέρνησης και ότι παρά τα όσα γράφονται και λέγονται για τον επερχόμενο ανασχηματισμό «δεν θα πέσει αμαχητί ,ούτε θα παριστάνει τον υπουργό».
Συχνά οι αδυναμίες του κατασταλτικού μηχανισμού  στις φυλακές του προκαλούν σημαντικά προβλήματα που φτάνουν έως τους πολιτικούς αρχηγούς σε μια περίοδο που η ανάκτηση του αισθήματος ασφαλείας στην κοινωνία είναι το ζητούμενο. Επίσης οι συνεχείς ενστάσεις του  για όσα ζητά η τρόικα και αποφασίζει η κυβέρνηση τον έβαλαν  στο στόχαστρο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας αποδυναμώνοντας τη θέση του
   Κάποιες φορές  πάντως οι συνεργάτες του όπως υπογραμμίζουν με νόημα   «παρατηρούν την δυσφορία του όταν βλέπει την υπόγεια επικοινωνία ενός σημαντικού κομματιού της αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή ή όταν η συμπεριφορά των αστυνομικών ξεπερνά τα όρια ενώ τα θλιβερά  περιστατικά που έρχονται στη  δημοσιότητα θυμίζουν άλλες εποχές». 

ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
        

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου