Η πρώτη επαφή με τη δημοσιότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου ήταν στο πλάι του πατέρα της Νίκου σε τέσσερις πολύ σημαντικές δικαστικές υποθέσεις που μονοπώλησαν τον ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Ηταν οι δίκες της Μαργαρίτας Καραβασίλη για το εξασθενές χρώμιο στον Ασωπό, της εκπαιδευτικού Στέλλας Πρωτονοτάριου που έκανε εθελοντικά μαθήματα σε παιδιά μεταναστών, η πολύκροτη υπόθεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και η συμμετοχή στην νομική ομάδα που διερευνούσε τα στοιχεία για το σκάνδαλο των υποκλοπών και το θάνατο του Κώστα Τσαλικίδη.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μπορεί να οφείλει την εμπλοκή του με την περίφημη λίστα Λαγκάρντ κατά κύριο λόγο στις ξαδέρφες του αλλά και η κάθοδος του στην πολιτική, οφείλεται εξίσου στην άρνηση τους να διαδεχθούν τον πατέρα τους Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Ετσι η πρώτη απόπειρα να εισόδου στην πολιτική κονίστρα έγινε μέσω κρούσης το 1994 στον τότε πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδη Εβερτ. Η απάντηση αναπάντεχα ήταν αρνητική καθώς κρίθηκε πως δεν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις και τα χαρακτηριστικά για το «νέο αίμα» τεχνοκρατών και πολιτικών που ήθελε ο Εβερτ να εμπλουτίσουν τη ΝΔ. Αγκάθι αποτελούσαν ακόμη οι νεοφιλελευθερίζουσες απόψεις του.
Μετά την άρνηση από τη ΝΔ, η μητέρα του στράφηκε προς το ΠΑΣΟΚ και με τη βοήθεια στενότατου συνεργάτη του Κώστα Σημίτη ζήτησε «να βοηθήσουν τον Γιώργο», που ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα καθώς ήταν τότε χαμηλόβαθμος υπάλληλος στον ΟΟΣΑ.
Οι πολιτικές τους διαδρομές ήταν ευθέως αντίθετες. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου από πανίσχυρος τσάρος της οικονομίας των πρώτων μηνών της διακυβέρνησης της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου κατέληξε ένα πολιτικό βαρίδι για τον διάδοχο στην ηγεσία του κόμματος Ευάγγελο Βενιζέλο. Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή τον συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο του κόμματος. Η αποτυχία στις εκλογές ήταν ηχηρή, -παρά την διακριτική στήριξη ισχυρών κομματικών παραγόντων - και κεφαλαιοποιούσε τόσο την απογοητευτική επίδοση του κ. Παπακωνσταντίνου ως υπουργού οικονομικών όσο και την αλαζονική στάση του απέναντι στην κοινωνία.
Από την πλευρά της η Ζωή Κωνσταντοπούλου μετά την υπόθεση Γρηγορόπουλου φάνηκε να βρίσκει ένα «πολιτικό αναβατόριο» που συνεχώς την έφερνε ψηλότερα.
Η υποψηφιότητα της αντιμετωπίσθηκε αρχικά με συμπάθεια ως κόρη του πρώην προέδρου σύντομα όμως οι συνυποψήφιοι της αντιλήφθηκαν ότι δεν θα ήταν καθόλου εύκολος αντίπαλος. Στις εκλογές του Μαίου με την μαχητικότητα της κυρίως στα τηλεοπτικά παράθυρα απέδειξε ότι είχε ρεύμα ενώ σε αυτές του Ιουνίου κατάφερε να γίνει ένα από τα νέα πρόσωπα που θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην κινούμενη άμμο του πολιτικού σκηνικού.
Μοναδικό κοινό τους σημείο η απόλυτη σιγουριά για το εαυτό τους και τις απόψεις τους. Στάση που σε εξαιρετικά σύντομο διάστημα τους μετέτρεψε από πριγκιπόπουλα της πολιτικής ζωής σε «βατράχους» δηλαδή σε αντιδημοφιλή πρόσωπα για τους πολίτες όσο και τους συναδέλφους τους.
Γ Παπακωνσταντίνου: Από τσάρος
Η φιλική σχέση του Κώστα Σημίτη με τον θείο του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου του άνοιξε τελικά την πόρτα και ο τότε 37χρονος ανιψιός ορίστηκε σε θέση πρωθυπουργικού συμβούλου και μέλους του Δ.Σ. του ΟΤΕ. Μετά τις εκλογές του 2000 χρίστηκε ειδικός γραμματέας για την Κοινωνία της Πληροφορίας και μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομίας.
Η φάση της πολιτικής εκτόξευσης είχε αρχίσει. Μετά την «αποστράτευση» των κορυφαίων στελεχών των κυβερνήσεων Σημίτη η τοποθέτηση του στη θέση του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ ήταν το εφαλτήριο για να μπει στο σκληρό πυρήνα των συνεργατών του Γ Παπανδρέου όσο και να καταλάβει την ηλεκτρική καρέκλα του υπουργού οικονομικών.
Μετά την αποκάλυψη των ολιγωριών στην αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πέρασε την βάσανο της εξέτασης στην επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της βουλής.
Το «σκληρό ταγκό» της εξέτασης με την κ Κωσταντοπούλου ήταν αναπόφευχτο. Οι διάλογοι άκρως εντυπωσιακοί:
ΓΠ: Δεν το πρωτοκόλλησα το έγγραφο όταν έλαβα την λίστα
ΖΚ: Αφού είχατε λάβει την λίστα τότε γιατί είπατε ψέματα σε δύο ερωτήσεις στην βουλή;
ΓΠ: Γιατί δεν είχα πρωτοκολλήσει το έγγραφο (!!)
Ακολουθεί μια ομιλία- ερώτηση ( 4500 λέξεων) της κ Κωνσταντοπούλου που ρωτά τον πρώην υπουργό κάθε πιθανή και απίθανη λεπτομέρεια της υπόθεσης
ΓΠ: Θα απαντήσω, παρότι μου είναι λίγο έως πολύ προφανές, ότι η κυρία Βουλευτής δεν ρωτάει για να πάρει απαντήσεις. Το είδος των ερωτήσεων που θέτει, αλλά και ο τόνος δείχνει ότι θεωρεί πως βρίσκεται σε αίθουσα δικαστηρίου και σε διαδικασία προανακριτικής εξέτασης. Τελικά την ικανότητα του να προβλέπει το μέλλον δεν αμφισβήτησε κανείς ούτε τότε με τον «τιτανικό» ούτε τώρα με την περίφημη λίστα
Ζ Κωσταντοπούλου: Σε ρόλο κατηγόρου ειδικού δικαστηρίου
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβε ότι η διαχείριση της λίστας Φαλτσιανί και όχι Λαγκάρντ όπως για ανεξήγητους λόγους επικράτησε να λέγεται στην Ελλάδα ήταν μια χρυσή ευκαιρία πολιτικής ανέλιξης.
Ξαφνικά βρέθηκε σε μια γνώριμη επαγγελματική φάση όπου στόχος ήταν η κατάρριψη των επιχειρημάτων του μάρτυρα και η μεγιστοποίηση των ανακριβειών στην αφήγηση. Ο συνδυασμός πολιτικού κατηγόρου με την μαχητικότητα της νεαρής βουλευτού αποδείχτηκε μια φούσκα καθώς γρήγορα πέρασε στο επίκεντρο της προσοχής και του πολιτικού ενδιαφέροντος αλλά τα φτερά της «έλιωσαν» όταν άρχισαν οι εκρηκτικές κόντρες για την τακτική της με τους συναδέλφους της όσο και οι μάχες στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τα αποσπάσματα των διάλογων και πάλι εντυπωσιάζουν:
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ:Ο τόνος είναι ένα προσωπικό στοιχείο, που άλλους μας βρίσκει σύμφωνους και άλλους όχι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Παρακαλώ, να μην προβείτε σε χαρακτηρισμούς και κρίσεις, γιατί θα προκαλέσουν ανταπάντηση.
ΖΚ: Σίγουρα δεν έχω σκοπό τον αναπροσανατολισμό και ούτε διοχετεύω ρήσεις με προσβολές.
ΓΠ: Ημουν Υπουργός Οικονομικών για σχεδόν δύο χρόνια και κλήθηκα να κάνω μια σειρά από σταθμίσεις και αποφάσεις τις οποίες σας εύχομαι ειλικρινά να μη χρειαστεί ποτέ να πάρετε.
ΖΚ: Δεν σας ανάγκασε κανείς.
ΑΝ: Μπορείτε να μην κάνετε ερωτήσεις; Δεν κάνουμε διάλογο εδώ.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εδώ έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο και αυτή τη στιγμή θα λέμε ότι πρέπει να δείξουμε και κατανόηση
ΤΝ: Δεν με ενδιαφέρουν οι παρεκτροπές σας. Έχω καταλάβει το λόγο για τον οποίο γίνεται αυτό. Μην υποβιβάζετε τη συζήτηση.
Ζ.Κ.: Περισσότερο από εσάς είναι αδύνατο...
Η συνέχεια στην συζήτηση στη βουλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου