ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;

Μια βαθιά πολιτική αναμόρφωση είναι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα για να μην έχει άσχημη κατάληξη η προσπάθεια που γίνεται την τελευταία 3ετία, σύμφωνα με την σημερινή ανάλυση των Financial Times, η οποία τιτλοφορείται ως "το ελληνικό δράμα δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη" (Greek drama lacks a happy ending).

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η ελληνική πολιτική τάξη προστάτεψε από την πρώτη στιγμή τους προνομιούχους και τους διαπλεκόμενους, γι' αυτό και η κατάσταση είναι πολύ επώδυνη από ότι θα έπρεπε. Μάλιστα, όπως αναφέρει, δεν ευθύνονται μόνο οι υπερβολικά μεγάλες περικοπές για τα δεινά των αθώων Ελλήνων, αλλά και η επιλογή να προστατευτούν οι προνομιούχοι και να μεταφερθεί το βάρος στους πιο αδύναμους ώμους.
Πλέον ο κίνδυνος της εξόδου από το ευρώ έχει εξαλειφθεί, ενώ τα δάνεια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τους γείτονές της κατέστησαν περισσότερο εφικτή την βίαιη προσαρμογή που απαιτείται. Άλλωστε, δεν υπήρχε τρόπος να συνεχίσει η Ελλάδα να καταναλώνει πέρα από τις δυνάμεις της.
Όμως για την κατάσταση δεν ευθύνονται μόνο οι υπερβολικά μεγάλες περικοπές. Η Eυρωζώνη θα μπορούσε να είχε αποδεχτεί νωρίτερα ένα μεγαλύτερο κούρεμα στον ιδιωτικό τομέα. Και οι επιλογές της Αθήνας δημιούργησαν περισσότερο πόνο από ότι χρειαζόταν.
Παράλληλα, όπως φαίνεται από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ υπάρχουν κάποιες αχτίδες αισιοδοξίας εν μέσω προβλημάτων και συνεχών διαψεύσεων. Το πρωτογενές έλλειμμα έχει βελτιωθεί κατά 10% του ΑΕΠ, καταγράφοντας μια από τις μεγαλύτερες προσαρμογές της ιστορίας σε καιρό ειρήνης. Σημαντική βελτίωση έχει σημειώσει και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ενώ σύμφωνα με το ΔΝΤ η Ελλάδα έχει κλείσει τα δύο τρίτα από το κενό ανταγωνιστικότητας που δημιουργήθηκε μετά την είσοδο στο ευρώ. Ακόμη, οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται, κάτι που μπορεί να δώσει τέλος στην πιστωτική ασφυξία.
Ωστόσο το τίμημα είναι πολύ μεγάλο. Η ύφεση έχει ξεπεράσει το 20%, ενώ η ανταγωνιστικότητα έχει βελτιωθεί μέσω των περικοπών στους μισθούς – κατ' επέκταση και στο επίπεδο ζωής – και όχι μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας. Το εξαιρετικά δυσχερές σημείο εκκίνησης κατέστησε το κοινωνικό κόστος ανυπολόγιστο και οι συνέπειες θα είναι μακροχρόνιες.
Ο αρθρογράφος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ενώ υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για ανάπτυξη, χωρίς βαθύτερη πολιτική αναμόρφωση, θα παραμείνουν ανεκμετάλλευτες. Εάν δεν διαρρηχθούν οι δεσμοί με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, η Ελλάδα θα ταλανίζεται σε συνεχείς επιμηκύνσεις των δανείων.