Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ



ΟΤΑΝ Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΚΡΑΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΟΥΤΣΑΚΟΥ
Λίγες μόλις  ώρες πριν την Ανάσταση του θεανθρώπου και  δεκάδες εκατοντάδες  άνθρωποι βιώνουν με δραματικό και επώδυνο τρόπο τον δικό τους Γολγοθά χωρίς να διακρίνουν την Ελπίδα της Ανάστασης. Πολίτες που άλλοτε στριμώχνονταν όπως όλοι στα καταστήματα για τις προμήθειες των γιορτινών ημερών (κάποιες φορές και με υπερβολές) και μέχρι πρότινος είχαν μια φυσιολογική ζωή περιπλανιούνται στα στενά της πρωτεύουσας δίνοντας τον δικό τους αγώνα για επιβίωση. Είναι η Ελλάδα του 2013. Της οικονομικής κρίσης και του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Μιας χώρας που σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα, πρέπει να διαχειριστεί το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα  των αστέγων.

 Το κέντρο της πόλης, είναι γεμάτο σκυθρωπούς πλην όμως υπερήφανους ανθρώπους. Στο Κέντρο Υποστήριξης Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) η μάχη είναι καθημερινή. Το ίδρυμα προσπαθεί μέσω ειδικών προγραμμάτων να βοηθήσει  άπορους και  άστεγους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και να επανενταχθούν στην κοινωνία. Τους συναντάς παντού. Ψάχνουν για εργασία, κατάλυμα ,φαγητό. Τρεις από τους σύγχρονους Αγιάννηδες των Αθηνών βρήκαν τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στον πιο εμπορικό δρόμο της πρωτεύουσας. Στην οδό Ερμού  ο Γιάννης, ο Διονύσης και ο Λάμπρος προσδοκούν την δική τους Ανάσταση από μια μεγάλη εβδομάδα που διαρκεί χρόνια.

«Κοιμόμουν 25 ημέρες σε οικοδομή»
  Ο Γιάννης είναι 56 ετών, διατηρούσε επιχείρηση γενικού εμπορίου τροφίμων. Μετά από πολλούς μήνες  λειτουργίας στο όριο η επιχείρησή του δεν άντεξε τα χτυπήματα της κρίσης και πτώχευσε. Ο ίδιος κατηγορήθηκε για ακάλυπτες επιταγές και χρέη προς το Δημόσιο. Αποτέλεσμα; Να βρεθεί στη φυλακή για 22 μήνες.
 "Μόλις αποφυλακίστηκα το 2009, δεν είχα που να πάω. Όταν βγαίνεις από την φυλακή είσαι στιγματισμένος και δεν δέχεται κανείς να σε προσλάβει στην επιχείρησή του. Δεν είχα τίποτα. Ούτε σπίτι, ούτε χρήματα. Ήταν χειμώνας και αναγκάστηκα για 25 ημέρες να κοιμάμαι σε μία οικοδομή, χωρίς ασφάλεια και χωρίς ζεστασιά. Τότε βρήκα τη λύση του ΚΥΑΔΑ στο οποίο φιλοξενούμαι εδώ και τρία χρόνια. Με περιέβαλαν με πολύ στοργή και καλοσύνη. Για ανταπόδοση βοηθάω ως εθελοντής".
 Μόνη αχτίδα ελπίδας και ευτυχίας στην ζωή του Γιάννη αποτελεί η κόρη του η οποία είναι 32 ετών. "Είμαι χωρισμένος πολλά χρόνια αλλά είμαι υπερήφανος για την κόρη μου. Ξέρει ότι μένω στο ΚΥΑΔΑ. Δεν την έχω ρωτήσει αν την ενοχλεί, αλλά πιστεύω πως κατά βάθος την πειράζει. Δεν θέλω όμως να της ζητήσω βοήθεια, έχει την δική της ζωή. Για μας θα έπρεπε κανονικά να ενδιαφερθεί το κράτος. Ωστόσο δεν υπάρχει σωστή πρόνοια για τους αστέγους και τους ανέργους. Η Πολιτεία θα έπρεπε να ήταν πιο οργανωμένη και να αντιμετώπιζε με κατανόηση αυτή την ευπαθή ομάδα" προσθέτει.
 «Επί δύο χρόνια έμενα στο αυτοκίνητό μου»
 Ο Διονύσης είναι πιο διστακτικός. Τα σημάδια της κατάθλιψης που βίωσε πριν από περίπου ένα χρόνο είναι εμφανή στο πρόσωπό του. Το πτυχίο της διοίκησης επιχειρήσεων που διαθέτει, οι τρεις ξένες γλώσσες που γνωρίζει και το επαγγελματικό του δίπλωμα οδήγησης, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν ικανά να του εξασφαλίσουν μια εργασία και έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής.
 "Μέχρι το 2007 είχα το σπίτι μου, την δουλειά μου. Ήμουν νοικοκύρης. Δούλευα σε μια μεγάλη εταιρεία αυτοκινήτων, ως αυτοκινητιστής και έβγαζα αρκετά χρήματα. Το πρόβλημα ξεκίνησε το 2007 όπου η εταιρεία λόγω της κρίσης, άρχισε να απολύει προσωπικό. Δούλεψα περιστασιακά από δω και από κει, με εξάμηνες συμβάσεις στον Δήμο Νέας Μάκρης. Αλλά δεν τα κατάφερα. Το 2008 δεν είχα τίποτα, με αποτέλεσμα επί δύο χρόνια να μένω στο αυτοκίνητό μου" λέει με τρεμάμενη φωνή.
 Η αιφνίδια μετάβαση του Διονύση από το σπίτι του στο αυτοκίνητο έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην υγεία του. Χτυπήθηκε από την κατάθλιψη και δεν είναι λίγες οι φορές που του πέρασε από το μυαλό να δώσει τέλος στη ζωή του.
 "Την περίοδο που ζούσα μέσα στο αυτοκίνητο βίωσα μεγάλη απομόνωση. Ένιωσα άχρηστος. Τότε βρέθηκε μια συμμαθήτρια μου και μου μίλησε για το ίδρυμα αστέγων στο οποίο φιλοξενούμαι εδώ και ενάμιση χρόνο. Τουλάχιστον εκεί έχουμε μια στέγη, την τροφή μας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Όσο και αν έψαξα για δουλειά δεν μπόρεσα να βρω τίποτα. Όχι μόνο εγώ, κανείς. Το κράτος αδιαφορεί.  Μόνο η τοπική αυτοδιοίκηση βοηθάει αλλά είναι δεμένα τα χέρια της. Έζησα για αρκετά χρόνια στη Σουηδία. Δυστυχώς είμαστε 100 χρόνια πίσω" αναφέρει.

«Φιλοξενούμουν στις καφετέριες της Βικτωρίας»

Τον Λάμπρο τον συναντάμε εν ώρα εργασίας. Φορώντας ένα κόκκινο γιλέκο το οποίο φέρει τα διακριτικά «ΣΧΕΔΙΑ» προσπαθεί να πουλήσει το ομότιτλο περιοδικό προκειμένου να βγάλει τα καθημερινά του έσοδα.
 «Είναι το τρίτο τεύχος. Το πουλούν μόνο οι άστεγοι και οι άνεργοι. Κοστίζει τρία ευρώ και εμείς παίρνουμε τα μισά. Μας βοηθά να βγάζουμε τα καθημερινά μας έξοδα» τονίζει.
 Ο Λάμπρος γεννήθηκε στη Βραζιλία και το 1997 αποφάσισε να έρθει στη χώρα μας. Δεκατρία χρόνια εργαζόταν ως ξενοδοχοϋπάλληλος σε ένα μικρό ξενοδοχειακό συγκρότημα μέχρι που άρχισαν οι περικοπές.
«Απολύθηκα το 2010. Κράτησα το σπίτι μου ένα χρόνο αλλά τελικά δεν τα κατάφερα να ανταπεξέλθω. Επί ένα χρόνο γύριζα στους δρόμους χωρίς τίποτα και κοιμόμουν στις καφετέριες που βρίσκονται στην πλατεία Βικτωρίας. Δεν μπορούσα να βρω πουθενά δουλειά. Στις μέρες μας αν είναι πάνω από 45 ετών είσαι τελειωμένος. Ευτυχώς υπάρχει το ΚΥΑΔΑ και μπορείς να αισθανθείς ότι είσαι ακόμα άνθρωπος. Τουλάχιστον έχεις ένα δωμάτιο να μείνεις και ζεστό νερό» εξομολογείται.
Ο πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ, κ. Νίκος Κόκκινος, μιλώντας στα «Παραπολιτικά», τονίζει ότι το ίδρυμα αστέγων δίνει καθημερινά 1300 μερίδες φαγητού, οι οποίες προέρχονται από την τράπεζα τροφίμων αλλά και από εθελοντές. «Είμαστε οι πρώτοι κυματοθραύστες της φτώχειας και προσπαθούμε για το καλύτερο, δουλεύοντας 365 ημέρες το χρόνο. Ήδη έχουμε αρχίσει να προετοιμαζόμαστε την ημέρα του Πάσχα όπου θα κάνουμε το καθιερωμένο τραπέζι ετοιμάζοντας φαγητό για περισσότερα από 1000 άτομα». Σε όσους προσέρχονται ή φιλοξενούνται στους χώρους του αλλά και σε οικογένειες ή μεμονωμένα άτομα που εντοπίζονται να έχουν ανάγκη, το  ΚΥΑΔΑ συγκεντρώνει και διανέμει ειδικά αυτές τις ημέρες  είδη τροφίμων, ιματισμού και υπόδησης.
 Εξαιρετικά σημαντική βοήθεια στους απόρους προσφέρεται και από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, η οποία διοργανώνει συσσίτια στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Ενόψει του Πάσχα, οι μερίδες φαγητού που προσφέρονται αναμένεται να αυξηθούν ώστε να εξυπηρετηθούν τουλάχιστον 4000 πρόσωπα που αδυνατούν να καλύψουν τα αναγκαία έξοδα για το Πασχαλινό τραπέζι.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου