Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΩΝ

H απόφαση του υπουργικού συμβουλίου να εφαρμοστούν πλήρως οι διατάξεις του μνημονίου χωρίς καμία διαπραγμάτευση οριστικοποιεί δύο δεδομένα. Πρώτον την ηρωοποίηση του Λοβέρδου παρά τους θεατρινισμούς του καθώς ο ίδιος θα μπορεί να επικαλείται ότι δεν το άφησαν να διαπραγματευτεί μια ηπιότερη εφαρμογή του ασφαλιστικού  και δεύτερον φέρνει ακόμη πιο κοντά τη βουή των απελπισμένων.

Παράδειγμα το μνημόνιο περιέχει τη διάταξη (που τόσο εύκολα δέχτηκε ο Παπακωσταντίνου) περι εξομοίωσης των αποζημιώσεων απόλυσης για υπαλλήλους και εργατοτεχνίτες  επειδή αύξηση στην περίοδο που διανύουμε αποκλείεται θα "κλείσουν" οι αποζημιώσεις στο επίπεδο του 25% των σημερινών  ποσών.
Συνεπώς εργαζόμενος 54ρης στον ιδιωτικό τομέα καλείται να αντιμετωπίσει της εξής κατάσταση: Μείωση αποδοχών λόγω αύξησης της φορολογίας άμεσης και έμμεσης. Αύξηση των χρόνων εργασίας από 5 έως 10 για να βγει στη σύνταξη εφόσον έχει εργασία. Μείωση των συντάξεων μεσοσταθμικά κατά 40%. Ακόμη μείωση της αποζημίωσης απόλυσης κατά 75% !  Μήπως το μίγμα παραείναι βαρύ για μια χώρα που η ανεργία είναι ήδη ψηλά , η εργασιακή αγορά μοιάζει με ζούγκλα και το κράτος πρόνοιας έχει πεθάνει προ πολλού;  Μήπως όλοι αυτοί που θα βλέπουν να αλλάζει δραματικά η ζωή τους  μέσα  σε λίγες ημέρες αποφασίσουν να βάλουν οριστικά τέλος στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ή ακόμη χειρότερα οδηγηθούν από μια συγκυρία, στο φαινόμενο της αργεντινοποίησης και της εξέγερσης από οργισμένες ομάδες που δεν θα έχουν πλέον να χάσουν τίποτε αλλά θα επιζητούν την τιμωρία και την καταστροφή .... Τότε το κόστος της χρεοκοπίας δεν θα είναι φόβητρο παρά μόνο για όσους θα έχουν να χάσουν  και αυτοί σίγουρα δεν θα είναι όσοι τα έχουν ήδη χάσει όλα...