ΧΑΛΛΛΛΑΡΑ..

ΑΠΟ ΤΟ REPORTER.GR

Οι κινήσεις και η συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου τελευταία δείχνουν ότι θεωρεί πως κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία του η Ελλάδα ξεπέρασε τον μεγαλύτερο κίνδυνο, αυτόν της άμεσης χρεοκοπίας και τώρα βαδίζει απρόσκοπτα και με αυτόματο πιλότο τον δρόμο της ανάστασης.
Τα καλά λόγια ξένων παραγόντων για τις επιδόσεις στη συγκράτηση του ελλείμματος και τις τομές στο Ασφαλιστικό, ηχούν στ΄ αυτιά του σαν κελάρυσμα βουνίσιου ρυακιού και του δίνουν δύναμη να ασχολείται περισσότερο με τις δραστηριότητες που αγαπάει και λιγότερο με την καθημερινότητα που αντιπαθεί. Σαν γνήσιος μάλιστα liberal (κατά την αμερικανική έννοια του προοδευτικού και του ανεκτικού) συνέστησε στους υπουργούς του να χαλαρώσουν, να απολαύσουν τις διακοπές τους, αλλά να μην το παρακάνουν…

Τον τελευταίο καιρό δηλαδή βλέπουμε τον πρωθυπουργό και ηγέτη μας να δίνει συνεντεύξεις σε ξένα μήντια, να παίρνει μέρος σε συμπόσια-μαζώξεις τύπου Σύμης, να περιφέρεται σε ξένη γη,  σε άλλα μέρη, να κολυμπά και να κωπηλατοδρομεί, να κατακεραυνώνει κάθε τόσο τη Νέα Δημοκρατία για να μη ξεχνιόμαστε, αλλά ταυτόχρονα να επιτρέπει τους υπουργούς του να τραβάνε ο καθένας το δρόμο του και να τσακώνονται, να αμφισβητούν και εφαρμόζουν με δυσφορία το «μνημόνιο» ή να το παρακάμπτουν όταν μπορούν, να αοριστολογούν για τις αποκρατικοποιήσεις και την ΑΤΕ, να αποκαλούν «φούφουτους» τους απεσταλμένους της «Τρόικα» που γονατιστοί την παρακαλέσαμε να παρέμβει και άλλα τέτοια ή συναφή…

Υπάρχουν οι ενδείξεις ότι ο Γ. Παπανδρέου βαδίζει με τακτικές κινήσεις, στο πλαίσιο μίας στρατηγικής με στόχο να αποφύγει ενδεχόμενη καθίζηση της κυβέρνησης στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές. Γίνεται μία προσπάθεια να πέσουν χρήματα στην αγορά για να τονωθεί ή και να μπουν τα θεμέλια της ανάπτυξης, όμως δεν αντιληπτό αν ο πρωθυπουργός βλέπει καθαρά τους κινδύνους που παραμονεύουν και απειλούν τόσο την κυβέρνηση, όσο και την Ελλάδα. Ναι μεν, έδειξε ο ίδιος αποφασιστικότητα στην εφαρμογή των μέτρων, αλλά να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα μέτρα επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ενώ έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας και ίσως ακόμη πιο δύσκολο από αυτόν που διανύσαμε. Επομένως κάθε ένδειξη χαλαρότητας τόσο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, όσο και από τους υπουργούς του μπορεί να πάρει την μορφή χιονοστιβάδας και να μη συμμαζεύεται.

Όπως όλοι γνωρίζουν για να μπει η χώρα «στο δρόμο της αρετής» πρέπει να κλείσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι μαύρες τρύπες των νοσοκομείων, των ΟΤΑ, των ΔΕΚΟ, να μπει τάξη στην κρατική μηχανή, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, να καταπολεμηθεί πιο αποτελεσματικά  η φοροδιαφυγή, να συγχωνευτούν οι τράπεζες για να χρηματοδοτούν την αγορά και να αντιμετωπίσουν τις μελλοντικές προκλήσεις, ειδικά την αναδιάρθρωση του χρέους, έστω και συντεταγμένη και υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Αυτά και άλλα πολλά είναι ακόμη μπροστά μας, δεν είναι αστεία, θα είναι  επώδυνα και θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Ήδη αντιδρούν οι φορτηγατζήδες και οι ελεγκτές της ΥΠΑ και θα ακολουθήσουν και άλλοι. Σύμφωνα μάλιστα με αξιόπιστες  εκτιμήσεις, θα βρεθούμε στην κορύφωση της πίεσης των εισοδημάτων, της ύφεσης και της ανεργίας στο πρώτο εξάμηνο του 2011.

Κανονικά ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα έπρεπε να ασχολούνται νυχθημερόν, όχι μόνο με την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την επίτευξη των στόχων, αλλά και με τον σχεδιασμό της λειτουργίας κράτους και κοινωνίας την «μεταμνημονιακή» εποχή. Ωστόσο, αυτό που βλέπουμε είναι υπουργούς να επιχειρούν να «καπελώσουν» υπουργούς, άλλους να συσπειρώνονται εναντίον εκείνων που θεωρούν ως τη φωνή και το μάτι της Τρόικα, αρκετούς να θέλουν να ξεφύγουν από τις υποχρεώσεις τους και να παίζουν «κρυφτό» με τους απεσταλμένους της, κάποιους να λαϊκίζουν  με δηλώσεις περί «φουφουτισμού», μερικούς ή και περισσότερους από μερικούς να μην τα καταφέρνουν, ένα-δυο να παραμένουν βαθιά νυχτωμένοι και άλλους τόσους να καθυστερούν, να παλινωδούν και να μην προχωρούν. Επί όλων αυτών, ο πρωθυπουργός απλά προεδρεύει…

Ίσως κάποιοι, ευρωπαίοι κατά προτίμηση για να δώσει προσοχή και να πειστεί, πρέπει να του πουν πάλι ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Όπως τότε στο Νταβός.