ΝΕΟΔΕΞΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Oι τελευταίες εξελίξεις με ασφαλιστικό και εργασιακό ξεκαθαρίζουν πολιτικές εκκρεμότητες χρόνων και δημιουργούν ένα νέο πολιτικό τοπίο.
Τρία είναι τα συμπεράσματα που μπορούν  να εξαχθούν με ασφάλεια.
1.Ο Γιώργος Παπανδρέου χρησιμοποιώντας το μνημόνιο προσπαθεί επικοινωνιακά να δημιουργήσει το προφίλ ενός στιβαρού και υπεύθυνου ηγέτη οποίος παρά τις αντιδράσεις οδηγεί την κλυδωνιζόμενη Ελλάδα εκτός κρίσης χωρίς ιδεολογικά ταμπού.

Πρακτικά όμως εφαρμόζει μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που μεσοπρόθεσμα  θα επισωρεύσει κρατικό πλούτο, μεταβάλλοντας όμως  τους εργαζόμενους περίπου σε δουλοπάροικους χωρίς εργασιακά δικαιώματα και ασπίδα προστασίας. Η μεσαία τάξη θα εκλείψει και σχηματικά η Ελληνική κοινωνία θα επιστρέψει στις κοινωνικές δομές του '50.
2.Μαζί με τα δικαιώματα και τις παροχές που χάνουν οι εργαζόμενοι χάνεται και το φύλλο συκής που έλεγε, ότι ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει και παρασύρεται από στελέχη με προσωπικές φιλοδοξίες. Η στάση του στο ζήτημα των εργασιακών -ασφαλιστικών  δείχνει πως η πολιτική του συγγένεια με τους εκσυγχρονιστές του Κώστα Σημίτη δεν ήταν μια ευκαιριακή σύμπραξη αλλά μια επιλογή ζωής.Δεν είναι τυχαία η στήριξη Λοβέρδου από άλλοτε κραταιά στελέχη των εκσυγχρονιστών.
Μάλιστα παλιός υφυπουργός ζητούσε μετ' επιτάσεως να λένε πως αυτές είναι οι επιλογές που έπρεπε να γίνουν και δεν γίνονται λόγω μνημονίου. Τα κεντροδεξιά σενάρια που έλεγε ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ γίνονται τώρα Νεοδεξιά...
3.Ιδεολογικά ένα μεγάλο κομμάτι του κινήματος απελευθερώνεται μετά από πολλά χρόνια για να αναζητήσει πολιτικό διαμεσολαβητή με διαφορετικό ιδεολογικό περιεχόμενο κεντροαριστερής προέλευσης . Ο εγκλωβισμός που ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου 1996 τελειώνει κάπου εδώ και αρκετά στελέχη του Πασοκ το έχουν αντιληφθεί.
Τα τελευταία επεισόδια με Ρέππα, Βάσω Παπανδρέου, Χρήστο Πολυζωγόπουλο ήταν μια απέλπιδα προσπάθεια να μην χαθεί ο Γιώργος Παπανδρέου με μια ομάδα συνεργατών χωρίς πολιτική εμπειρία και στελεχών που γοητεύονται από ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές που δεν θα τις ζητούσε ούτε ο Στέφανος Μάνος...
Το νέο τοπίο ίσως εμπεριέχει και ανταλλαγές πολιτικού προσωπικού κλείνοντας βεντέτες χρόνων και αναδιατάσσοντας  το πολιτικό σκηνικό με νέες ιδεολογικές γραμμές και πολιτικά σχήματα.
Κι επειδή τις τελευταίες .ώρες  κυριαρχεί η συζήτηση περί νόμιμου και ηθικού.Οι κυβερνητικές επιλογές των τελευταίων μηνών ακροβατούν ως προς την νομιμότητα  σίγουρα όμως δεν έχουν καμία σχέση με την ηθική..

ΥΓ Επειδή ακούγεται όλο και πιο συχνά ότι δεν υπάρχει άλλη πρόταση εξόδου από την κρίση. Οι περικοπές του ασφαλιστικού που προσθέτουν 15 χρόνια δουλειάς  σε κάποιες μητέρες θα εξοικονομήσουν μόλις 300 εκατ ευρώ το χρόνο ποσό περίπου αμελητέο για μια χώρα που η φοροδιαφυγή φτάνει τα 40 δισ ευρώ το χρόνο και η εισφοροδιαφυγή ξεπερνά τα 8 δισ ευρώ και η υποχρεωτική συνδρομή στην ΕΡΤ τα 100 εκατομμύρια ευρώ...
Α και οι περικοπές των αποζημιώσεων και η αύξηση των απολύσεων δεν φέρνουν δημοσιονομικό όφελος αλλά μάλλον ζημιά λόγω ανακύκλωσης εργαζομένων προς χαμηλότερους μισθούς.
Καληνύχτα κύριοι και καλή τύχη...