ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ Ή ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ;

Φτάσαμε στο σημείο  που για πολλά χρόνια περιγράφαμε αλλά όλοι πιστεύαμε ότι είναι ακόμη μακριά. Η οικονομία δεν έχει πλέον τις αντοχές να αντισταθεί στα κερδοσκοπικά κεφάλαια χωρίς βοήθεια.Τα πελατειακά σχέδια και αντιλήψεις πολλών δεκαετιών και η άρνηση από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες να πουν την αλήθεια, οδήγησαν την χώρα στον πάτο της ανταγωνιστικότητας ενώ με την έλευση του ευρώ χάθηκε  και το όπλο της υποτίμησης.



 Τώρα πέρα από το σωσίβιο που θα μας πετάξουν οι ευρωπαιοι  εταίροι με το αζημίωτο φυσικά  ήρθε  η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Πως θα γίνει αυτό η ίδια η αγορά θα προσαρμόσει τις ανάγκες.
Οι αγορές ζητούν περικοπή μισθών δηλαδή του κόστους εργασίας κατά 10% καθώς το κονδύλι στο δημόσιο είναι 37% μισθοδοσία και 19 % τόκοι.Εάν πραγματοποιηθεί το ψαλίδι στις δαπάνες του δημοσίου ,αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει και ο ιδιωτικός τομέας.Οι μισθοί μετά το ευρώ είχαν αυξηθεί σωρρευτικά από 15-20%.
Αντίθετα υπήρξε ρεκόρ κερδοσκοπίας είτε στο εμπόριο αγαθών είτε στις τιμές των ακίνητων. Άρα με την φορολόγηση και την περικοπή των μισθών  το εργατικό κόστος θα πέσει όπως και η κατανάλωση. Φαινόμενο που θα μεγιστοποιηθεί απο την άνοδο της ανεργίας. Ετσι σύντομα θα πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός τιμών  στα αγαθά και τα ακίνητα και μάλιστα σε μεγαλύτερο επίπεδο από τους μισθούς  ώστε να επανέλθει η ανάπτυξη και να μεγαλώσει η αγοραστική δύναμη.
Αυτό θα είναι μια εσωτερική υποτίμηση για να επανέλθει η ανταγωνιστικότητα. Για ένα σημαντικό διάστημα η συνειδητοποίηση των νέων δεδομένων από τους πολίτες θα προκαλέσει σοκ και πιθανά πολιτικό κόστος όμως η λύση είναι μονόδρομος διαφορετικά ακολουθεί ο δρόμος του Ντουμπάι, η έρημος της χρεωκοπίας με το ΔΝΤ να παίζει το ρόλο του πιανίστα και οι Ελληνες του μπαλέτου... Η μήπως όχι;