ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ ΜΕ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΚΕΜΠΕΛΣ

Mετά τα οικονομικά μέτρα και το μνημόνιο ήταν η σειρά του υπουργείου εργασίας να χρησιμοποιήσει το θεώρημα του Χόντζα (βάλε πολλά και δυσάρεστα και μετά άφησε λίγα για να γίνουν δεκτά) στην αποθέωση της επικοινωνίας ώστε ουδείς να ασχολείται με την ουσία αλλά με περιφερειακά ζητήματα.

Σε ένα τόσο σημαντικό θέμα που θα έπρεπε να γνωρίζουν όλοι οι εργαζόμενοι τι θα συμβεί η ηγεσία του υπουργείου κατάφερε να επικεντρώσει την συζήτηση στα 40 χρόνια εργασίας. Ζήτημα που αφορά ποσοστό μικρότερο του 2% αφού τόσοι είναι αυτοί που φτάνουν τα 37 χρόνια εργασίας.

Αντι η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω απο τις νέες στρεβλώσεις που μπαίνουν όπως η μείωση των απολαβών όσων ξεπερνούν τα 27 χρόνια  εισφορών ή όσων πληρώνουν μεγαλύτερες εισφορές  η όλη κουβέντα περιστρέφεται γύρω απο τους χαμηλοσυνταξιούχους που οι περισσότεροι παίρνουν ουσιαστικά προνοιακές συντάξεις.
Το πολιτικό κόστος έκρυψε εκ νεου την αλήθεια απαξιώνοντας το σύστημα αλλά και την υπομονή των λίγων που δεν προσφεύγουν στον θεό της εισφοροδιαφυγής..
Σύντομα ο Ανδρέας Λοβέρδος πάλι με τη μέθοδο του κατεπείγοντας και την τεχνική του συντάξεις- επιδόματα ή τίποτα θα φέρει νέες ρυθμίσεις έως ότου εκλείψει κάθε ελπίδα για αξιοπρεπή διαβίωση στα τελευταία χρόνια της ζωής του εργαζόμενου. Και ο λογαριασμός  ως συνήθως στην πλάτη των νέων γενιών... Η μήπως όχι;