ΤΙ ΕΙΝΑΙ το Ασφαλιστικό που µας προτείνει η τρόικα;
Απλή απάντηση: είναι η πρώτη – πικρή – γεύση τού τι θα πει αναδιάρθρωση χρέους.
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τα πράγµατα από την αρχή. Τι είναι η αναδιάρθρωση χρέους; Αναδιάρθρωση χρέους έχουµε όταν ο οφειλέτης δεν µπορεί να πληρώσει. Η αναδιάρθρωση είναι...μια απόπειρα διαχείρισης της πτώχευσής του. Αντί δηλαδή να βαρέσει κανόνι ο οφειλέτης και να µαλώνουν οι πιστωτές ποιος θα πάρει τι – αν έχει µείνει κάτι – προτείνεται µια συµφωνία. Εκδοχή πρώτη: ο οφειλέτης θα πληρώσει ένα ποσοστό του χρέους. Ανάλογα µε το χάλι της κατάστασής του, αυτό θα είναι 70% ή 50% ή 30% από αυτά που χρώσταγε. Αλλά δεν είναι καλύτερα από το τίποτε;
Αυτό που χάνουν οι πιστωτές είναι, στην αργκό του κλάδου, το λεγόµενο «κούρεµα». Εκδοχή δεύτερη: ο οφειλέτης θα πληρώσει, όχι όµως στην ώρα του. Με συµφωνία των δανειστών, η εξόφληση παίρνει παράταση πέντε ή δέκα χρόνων. Δεν παίρνουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά δεν τα χάνουν κιόλας. Το λίγο πιο τσιµπηµένο επιτόκιο είναι το δέλεαρ, ενώ υπάρχει η ελπίδα ότι ο οφειλέτης θα αξιοποιήσει την παράταση για να συµµαζευτεί. Είναι η λεγόµενη «επιµήκυνση» που είναι και πιο ήπια. Το «κούρεµα» είναι σαφώς πιο ριζικό.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ τώρα το Ασφαλιστικό. Οι πολίτες πληρώνουν – δεν έχουν άλλη επιλογή – εισφορές στο κράτος. Το κράτος τους χρωστάει µια σύνταξη όταν σταµατήσουν να δουλεύουν. Το Ασφαλιστικό της τρόικας αναδιαρθρώνει το χρέος του κράτους. Ισχύουν και οι δύο εκδοχές. Το κράτος παίρνει παράταση στην εκπλήρωση του χρέους του, δηλαδή στην καταβολή της σύνταξης. Αυτή δεν θα γίνεται στα τριάντα πέντε – ξεχάστε τις εξαιρέσεις – αλλά στα σαράντα χρόνια.
Ακόµη χειρότερα: θα πρέπει ο ασφαλισµένος να έχει περάσει τα εξήντα και, στις νέες γενιές, τα εξήντα πέντε, µε τη δικαιολογία ότι αυξάνεται το προσδόκιµο του χρόνου ζωής. Την «επιµήκυνση» την τρώµε λοιπόν. Τρώµε όµως και γερό «κούρεµα». Κι αυτό γιατί πάνε να µας κατεβάσουν τη σύνταξη σε τετρακόσια ογδόντα ευρώ.
Δηλαδή οι εισφορές που έχουµε πληρώσει – και δεν µπορούµε να ζητήσουµε πίσω – δεν αντιστοιχούν στη σύνταξη που θα πάρουµε πολύ αργότερα από ό,τι περιµέναµε. ΟΛΑ ΑΥΤΑ εξηγούν την αναµπουµπούλα στην κυβέρνηση Παπανδρέου τις τελευταίες ηµέρες, µε τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο στο επίκεντρο. Βλέπετε, ενώ µιλούσαµε για αναδιάρθρωση του δηµόσιου χρέους της Ελλάδας – που θα ζηµίωνε τις τράπεζες – προηγήθηκε η αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού που ζηµιώνει τους απλούς Ελληνες. Ας µην κοροϊδευόµαστε: όπως κάθε αναδιάρθρωση χρέους έτσι και η αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού γίνεται διότι ο οφειλέτης – το κράτος – τα ‘κανε µπάχαλο την τελευταία εικοσαετία και βάλε, µε αποτέλεσµα να πέσει τελικά έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου