Στην Ελλάδα όλα τα θαύματα διαρκούν τρεις ημέρες. Ετσι λοιπόν το θαύμα του ανασχηματισμού ξεχάστηκε γρήγορα ίσως γιατί το παραμύθι δεν είχε το βασικό.
Πρωταγωνιστή. Κακό και καλό. Σχεδόν όλοι κάτι πήραν και έμειναν όλοι πλην Μπατζελή Λιάνη και κανά δυό άλλους ευχαριστημένοι.
Την ίδια ώρα όμως όλοι εισπράττουν μια γλυκιά μελαγχολία σχετικά με την πορεία της οικονομίας. Τα πράγματα δυσκολεύουν και ολοένα και περισσότεροι κοιτούν δύσπιστα τον υπουργό που κρατά το τιμόνι. Τα καμπανάκια του Χοντζα για τα άλογα έχασαν την δύναμη τους και τώρα οι καταστάσεις αγριεύουν. Το λίπος της παραοικονομίας τρώγεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς χωρίς ωστόσο να φαίνεται κάποιο φως στο τούνελ. Τα καλά λόγια από το εξωτερικό δίνουν μια παρηγοριά αλλά το πλήθος περιμένει εξελίξεις. Τα εύκολα μέτρα των περικοπών στους ανίσχυρους πάρθηκαν χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις όμως τώρα οι στρεβλώσεις του κρατικού μηχανισμού προκαλούν πόνο και οι επιλογές πρωτοφανές πολιτικό κόστος.
Παράλληλα όλο και περισσότερο εμφανίζονται άρθρα του μνημονίου που είτε εξυπηρετούν πολιτικές επιδιώξεις και απωθημένα ντόπιων πολιτικών και συμφερόντων είτε οι διαπραγματευτές υπέγραψαν απλά χωρίς να πολυ διαβάσουν ή να σκεφτούν τους όρους.
Τώρα όμως είναι αργά και οι εναλλακτικές ελάχιστες . Η μελαγχολία για τις λάθος επιλογές μεταδίδεται περίπου ως επιδημία.Και καθώς η πίεση από την ύφεση αυξάνει χάνεται και η λογική και προκύπτουν μέτρα όπως αυτό της εξομοίωσης του φόρου στο πετρέλαιο.
Αλλωστε πάει, χάθηκε και ο ανασχηματισμός. Ηταν βλέπετε και αυτός μια κάποια λύσις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου