Τι κοινό έχουν οι μέχρι τώρα αντάρτες Αμανατίδης, Κυργιάκος και Γκέκας και ο πέρυσι αιφνιδίως και ο πραγματικά μόνος μέγας αποχωρήσας Λυμπερόπουλος, που έχασε τη συμμετοχή σε Μουντιάλ με την άδικη και βιαστική αποχώρηση του; Αλλά κυρίως ο «εν δυνάμει αποχωρών» Τζόρβας των δέκα διεθνών συμμετοχών, που αν πίστευε λίγο περισσότερο στον εαυτό του θα προσπαθούσε να επανέλθει κάτω από τα γκολπόστ αντί του Σηφάκη κι όχι να φυγομαχεί μετά τις πάγκοσμιες τηλεοπτικές, μουντιαλικές του γκέλες; Ο Καν μετά την προφανή αδικία του 2006 τι έπρεπε να κάνει δηλαδή;
Ολοι οι παραπάνω δεν υπήρχαν το 2004, ώστε στην πορεία να δουν και οικονομικά-επαγγελματικά τι μπορεί να τους αποφέρει η Εθνική περισσότερο από κάθε σύλλογο. Ας ρωτήσουν τον Καφέ, που επανήλθε μετά χαράς χρόνια μετά σε εκείνη. Η ακόμη ας ρωτήσουν το Χαριστέα, που έξι χρόνια μετά τα χρυσά του γκολ, ζει ποδοσφαιρικά από εκείνα ακόμη. Οι του 2004 δεν είναι αχάριστοι σε εκείνο που τους έφερε καταξίωση και χρήμα, οι μετέπειτα που κέρδισαν δόξα και χρήμα και εξαιτίας του 2004 ίσως και να είναι γιατί δεν τη γνώρισαν από κοντά.
Ας πούμε μερικές αγωνιστικές αλήθειες: Ο Αμανατίδης των επιρρεπών γονάτων δε βγάζει με τίποτα 40-50 ματς το χρόνο, ενώ και με την έλευση του Σάντος δεν είδε το όνομα τους σε εκείνα των κληθέντων για το φιλικο στη Σερβία. Στη Φρανκφούρτη μετά την έλευση των Γκέκα, Αλτιντοπ και την αποθεραπεία του Φένιν πρέπει να παλέψει για θέση βασικού στη Μπουντελίγκα. Ετσι πρόλαβε να βρει λόγους αποχώρησης, ίντριγκες (ενώ ο ίδιος καλείτο με μεσολάβηση του Τοπαλίδη) την ηρωική έξοδο πιστεύοντας μάταια ότι θα τον αναζητήσουν πολλοί. Οπως και πριν το Μουντιάλ δήλωνε ότι «δίνει τη θέση του σε κάποιον πιο έτοιμο», προλαβαίνοντας τις κλήσεις Οτο όπου φυσικά δεν υπήρχε.
Ο Κυργιάκος αδικεί περισσότερο από τον κάθενα την καριέρα και τον εαυτό του με τη βεβιασμένη απόφαση του. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η Εθνική στην τωρινή της προσπάθεια θα ήταν άτυχη ή κακή με αμυντικό δίδυμο Σώτη-Σωκράτη; Στα Τρίκαλα υπάρχει η λέξη «μπέσα» (πείσμα), αλλά κάπου μεταξύ της κοσμικής Αθήνας και των αγγλικών λιρών ο έμπειρος αμυντικός μάλλον την ξέχασε. Οσο για το Γκέκα, η κάθετα πτωτική πορεία του στη Μπουντεσλίγκα μάλλον δικαιώνει όσους στη Γερμανία λένε ότι «απλά περιμένει τη μπάλα για το πλεκτό και ουδόλως νοιάζεται για την ομάδα». Η με τα λόγια άλλοτε συμπαίκτη του «αποτελεί ντροπή για το ελληνικό ποδόσφαιρο να στηρίζεται έστω και κάποιες στιγμές σε άμπαλους παίκτες σα το Γκέκα». Ευτυχώς ο Σάντος δεν το κάνει. Ο Γιώργος Βαβρίτσας εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης στο γνωστό κι έγκυρο γερμανικό περιοδικό kicker, ενώ είναι συνεργάτης του contra.gr από το 2001
Δύο ακόμη απορίες για περαιτέρω σκέψη:
1. Ο φύσει και θέσει αρχηγός Καραγκούνης δε θα έπρεπε τέτοια ενδοοικογενειακά θέματα να τα χειρίζεται έγκαιρα και αποτελεσματικά εντός των τειχών πριν πάρουν διαστάσεις διεθνούς ρεζιλέματος;
2. Πέρα ότι όλα αυτά αδικούν αφάνταστα Εθνική και Σάντος, οι κ.κ. Φύσσας ως μάνατζερ-συνδετικός κρίκος τεχνικής ηγεσίας και παικτών, αλλά και ο νεοαφιχθής Ζήσης Βρύζας δε θα έπρεπε να αποτρέπουν τέτοια φαινόμενα κακομαθημένων παιδιών τραβώντας αυτάκια;
Υ.Γ. 1:Το αρχαίο ρητό «τα παιδία παίζει» στα γαλλικά υπάρχει; Κι αν ναι ας το λένε πριν πάνε για ύπνο ως προτινόμενη αυτοτιμωρία και οι επίδοξοι αντάρτες. Τουλάχιστον οι «Ανελκάδες» είχαν καλύτερο τάιμινγκ και μεγάλο μουντιαλικό κοινό για τη σαπουνόπερα τους.
Υ.Γ. 2: Ο συντάκτης του άρθρου οργίζεται γιατί αντί να γράφει για τη φιλότιμη προσπάθεια της Εθνικής Ελλάδος να παίξει επιτέλους ποδόσφαιρο αναγκάζεται να αναφέρει και να εξηγεί στους Γερμανούς αναγνώστες τα καμώματα καλομαθημένων παικτών, που θεωρούν μεγάλη θυσία να διεκδικήσουν μία θέση στη νέα ομάδα. Ας ρωτήσουν ολόκληρο Μπάλακ, που μπαίνει στη διαδικασία αυτή μετά από καριέρα που οι διάφοροι εγχώριοι «Τζόρβες» ούτε στον ύπνο τους δεν τολμούν να δουν.
Υ.Γ. 3:Αν στη δουλειά όλων μας ο κάθε «Πατρινός αμυντικός μέσος» άδικα την έβλεπε αφεντικό θα τον βάζαμε πέντε-έξι μαζί στη γωνία χωρίς να ζημιώσουμε το μαγαζί...χωρίς ούτε ούτε καν να το μάθει το αφεντικό. Αν παραιτηθούμε και κλαίμε στην καθαρίστρια περιμένει το ταμείο ανεργίας, το στίγμα του λιποτάκτη και η μελλοντική γκρίνια της γυναίκας στο σπίτι τουλάχιστον μία φορά το μήνα Τρίτη ή Παρασκευή για το ακούρευτο γκαζόν.
Υ.Γ. 4: Οι όποιοι επίδοξοι μεταναστατευέμενοι «επίδοξοι μελλοντικοί αντάρτες» ας ξέρουν ότι όσο κι αν γκρινιάζουν οι ευρωπαικές ομάδες για τις κλήσεις διεθνών και τα συνεχή ταξίδια, τουλάχιστον άλλο τόσο διαφημίζουν τους εν ενεργεία διεθνείς τους. Μάλιστα πολύ περισσότερο από τους πρόωρα διαφωνούντες αποχωρήσαντες.
ΑΠΟ ΤΟ CONTRA.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου