ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ απ' το Μεσοπρόθεσμο ή την πέμπτη δόση, η μεγάλη είδηση του Σαββατοκύριακου ήταν το γύρισμα της τύχης του Ντομινίκ Στρος-Καν.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ είναι γνωστά σε μια κοινή γνώμη αχόρταγη όπως πάντα για ιστορίες ανθρώπινου ενδιαφέροντος.
Οι ξερακιανοί προτεστάντες λευκοί δικαστές της Εισαγγελίας της Νέας Υόρκης - οι ίδιοι που δεν είχαν καμία αναστολή να περάσουν χειροπέδες στον Ντομινίκ - ανακοίνωσαν ότι τα ευρήματα της έρευνάς τους αλλάζουν τα χαρακτηριστικά άρα και την τροπή της υπόθεσης. Το προφίλ της μοιραίας καμαριέρας - και οι κακές παρέες της - είναι τελικά διαφορετικό. Σεξ είχαμε. Βιασμό δεν είχαμε. Μάλλον προς εκβιασμό πάει το πράγμα.
ΞΑΦΝΙΚΑ, ο «Στρος» - όπως αναφέρεται για συντομία - αναδεικνύεται σε Κόμη Μοντεχρίστο της διεθνούς πολιτικοικονομικής σκηνής. Δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το αμερικανικό δικαιοδοτικό σύστημα που λειτουργεί χωρίς παρωπίδες. Οσο για τους εραστές της θεωρίας της συνωμοσίας που έλεγαν εξαρχής ότι το περιστατικό στο «Sofitel» ήταν «στημένο», αυτοί μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ωραία λοιπόν, η πλεκτάνη αποκαλύφθηκε. Γιατί όμως έγινε αυτό μερικά εικοσιτετράωρα αφού «κλείδωσε» η διαδοχή του Στρος-Καν από τη συμπατριώτισσά του Κριστίν Λαγκάρντ στο ΔΝΤ; Η ηλεκτρισμένη - από υπόνοιες συνωμοσίας - ατμόσφαιρα γίνεται πιο έντονη αν αναλογιστείς πως ήταν η Ουάσιγκτον που πίεσε για να κλείσει η εκκρεμότητα στο ΔΝΤ όσο γινόταν ταχύτερα.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν χρειάζεται να είσαι εξπέρ για να γνωρίζεις ότι ο Στρος-Καν ήταν, ούτως ή άλλως, τελειωμένος στο ΔΝΤ. Θα έφευγε. Αυτό που παιζόταν ήταν η υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας το 2012. Ηδη οι άλλοι υποψήφιοι στις προκριματικές των Σοσιαλιστών - όπως ο Φρανσουά Ολάντ και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ - έχουν δηλώσει ότι δεν είναι αντίθετοι σε μετακύλιση χρονοδιαγραμμάτων που να καθιστά δυνατή τη συμμετοχή και του Ντομινίκ.
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ εξελίσσονται τα πράγματα, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πει ότι η Γαλλία ετοιμάζεται να ζήσει μια «στιγμή Κλίντον». Η περίπτωση Ντομινίκ μοιάζει με το «ατύχημα» του Μπιλ με τη Μόνικα Λιουίνσκι. Οπως και στον Λευκό Οίκο, έτσι και στη σουίτα του «Sofitel» της Νέας Υόρκης είχαμε σεξ μεταξύ ενηλίκων σε μια κάπως ιδιότυπη μορφή. Αν ο Στρος-Καν βγει σώος από το δικαστικό κομμάτι της εξωσυζυγικής του περιπέτειας, μένει να φανεί πού βρίσκεται η γαλλική κοινωνία. Το τι έγινε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '90 είναι γνωστό. Μαγνητισμένοι από την απογείωση της οικονομίας και χαλαροί σε θέματα ηθών, οι αμερικανοί πολίτες δεν πολυασχολήθηκαν με τις απιστίες του Μπιλ. Θα συμβεί το ίδιο με τους Γάλλους σε μια φάση που η αντισυσπείρωση κατά του προέδρου Σαρκοζί παραμένει ισχυρή; Προς το παρόν η Γαλλία είναι διχασμένη: οι μισοί θέλουν Στρος-Καν υποψήφιο πρόεδρο, οι άλλοι μισοί όχι.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ η πολιτική έκβαση της περίπτωσης Στρος-Καν αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ είναι γνωστά σε μια κοινή γνώμη αχόρταγη όπως πάντα για ιστορίες ανθρώπινου ενδιαφέροντος.
Οι ξερακιανοί προτεστάντες λευκοί δικαστές της Εισαγγελίας της Νέας Υόρκης - οι ίδιοι που δεν είχαν καμία αναστολή να περάσουν χειροπέδες στον Ντομινίκ - ανακοίνωσαν ότι τα ευρήματα της έρευνάς τους αλλάζουν τα χαρακτηριστικά άρα και την τροπή της υπόθεσης. Το προφίλ της μοιραίας καμαριέρας - και οι κακές παρέες της - είναι τελικά διαφορετικό. Σεξ είχαμε. Βιασμό δεν είχαμε. Μάλλον προς εκβιασμό πάει το πράγμα.
ΞΑΦΝΙΚΑ, ο «Στρος» - όπως αναφέρεται για συντομία - αναδεικνύεται σε Κόμη Μοντεχρίστο της διεθνούς πολιτικοικονομικής σκηνής. Δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το αμερικανικό δικαιοδοτικό σύστημα που λειτουργεί χωρίς παρωπίδες. Οσο για τους εραστές της θεωρίας της συνωμοσίας που έλεγαν εξαρχής ότι το περιστατικό στο «Sofitel» ήταν «στημένο», αυτοί μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ωραία λοιπόν, η πλεκτάνη αποκαλύφθηκε. Γιατί όμως έγινε αυτό μερικά εικοσιτετράωρα αφού «κλείδωσε» η διαδοχή του Στρος-Καν από τη συμπατριώτισσά του Κριστίν Λαγκάρντ στο ΔΝΤ; Η ηλεκτρισμένη - από υπόνοιες συνωμοσίας - ατμόσφαιρα γίνεται πιο έντονη αν αναλογιστείς πως ήταν η Ουάσιγκτον που πίεσε για να κλείσει η εκκρεμότητα στο ΔΝΤ όσο γινόταν ταχύτερα.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν χρειάζεται να είσαι εξπέρ για να γνωρίζεις ότι ο Στρος-Καν ήταν, ούτως ή άλλως, τελειωμένος στο ΔΝΤ. Θα έφευγε. Αυτό που παιζόταν ήταν η υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας το 2012. Ηδη οι άλλοι υποψήφιοι στις προκριματικές των Σοσιαλιστών - όπως ο Φρανσουά Ολάντ και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ - έχουν δηλώσει ότι δεν είναι αντίθετοι σε μετακύλιση χρονοδιαγραμμάτων που να καθιστά δυνατή τη συμμετοχή και του Ντομινίκ.
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ εξελίσσονται τα πράγματα, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πει ότι η Γαλλία ετοιμάζεται να ζήσει μια «στιγμή Κλίντον». Η περίπτωση Ντομινίκ μοιάζει με το «ατύχημα» του Μπιλ με τη Μόνικα Λιουίνσκι. Οπως και στον Λευκό Οίκο, έτσι και στη σουίτα του «Sofitel» της Νέας Υόρκης είχαμε σεξ μεταξύ ενηλίκων σε μια κάπως ιδιότυπη μορφή. Αν ο Στρος-Καν βγει σώος από το δικαστικό κομμάτι της εξωσυζυγικής του περιπέτειας, μένει να φανεί πού βρίσκεται η γαλλική κοινωνία. Το τι έγινε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '90 είναι γνωστό. Μαγνητισμένοι από την απογείωση της οικονομίας και χαλαροί σε θέματα ηθών, οι αμερικανοί πολίτες δεν πολυασχολήθηκαν με τις απιστίες του Μπιλ. Θα συμβεί το ίδιο με τους Γάλλους σε μια φάση που η αντισυσπείρωση κατά του προέδρου Σαρκοζί παραμένει ισχυρή; Προς το παρόν η Γαλλία είναι διχασμένη: οι μισοί θέλουν Στρος-Καν υποψήφιο πρόεδρο, οι άλλοι μισοί όχι.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ η πολιτική έκβαση της περίπτωσης Στρος-Καν αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου