ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ
Το 1979 ο τότε υπουργός Οικονομικών Αθ. Καννελόπουλος, πιεζόμενος από τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση και την έντονη κριτική του επερχόμενου Ανδρέα Παπανδρέου για το εύρος της φοροδιαφυγής, επιχείρησε για πρώτη φορά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης να επιβάλει τεκμήρια διαβίωσης για να προσεγγίσει μέσω αυτών τα διαφεύγοντα από την Εφορία εισοδήματα. Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται.
--------------------------------------------------------------------------------
Οι αντιδράσεις ήταν οξύτατες και ο υπουργός Οικονομικών αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον Μιλτιάδη Εβερτ προκειμένου να κατευνασθούν οι δυσμενείς προς την κυβέρνηση διαθέσεις της κοινής γνώμης.
Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος πέραν των άλλων και πάταξη της φοροδιαφυγής.
Ο Δ. Κουλουριάνος ως νέος υπουργός Οικονομικών έριξε πρώτος την ιδέα αντικειμενικοποίησης του φορολογικού συστήματος αλλά έμεινε γρήγορα χωρίς συμμάχους και υποστήριξη. Ο Μανώλης Δρετάκης που τον διαδέχθηκε θέλησε να φορολογήσει τη μεγάλη ακίνητη περιουσία. Στην προσπάθειά του να την προσεγγίσει στόχευσε τις βίλες της εποχής που διέθεταν μπάρμπεκιου φωτογραφίζοντας ανερχόμενους ισχυρούς της εποχής, με αποτέλεσμα γρήγορα και αυτός να τεθεί εκτός μάχης. Το 1984 ο Δημήτρης Τσοβόλας κατάφερε να επιβάλει τις αντικειμενικές τιμές στα ακίνητα και να σπάσει την αμαρτωλή σχέση μεταξύ φορολογικών αρχών και φορολογουμένων και την εκτεταμένη τότε διαφθορά στο σώμα των εφοριακών.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μέτρο των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα είναι το μόνο, παρά τις στρεβλώσεις που προκάλεσε στην αγορά των ακινήτων, που διασώζεται 25 χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή του. Στην απόπειρά του όμως να επεκτείνει την αντικειμενικοποίηση του φορολογικού συστήματος συνάντησε και αυτός έντονες αντιδράσεις. Τα τεκμήρια βιωσιμότητας των ελευθέρων επαγγελματιών, προπομπός των μετέπειτα αντικειμενικών κριτηρίων, όπως και ο επιχειρηθείς δειγματοληπτικός έλεγχος των φορολογικών δηλώσεων δεν περπάτησαν εξαιτίας και πάλι οξύτατων αντιδράσεων. Το 1990, στις ημέρες της Οικουμενικής κυβέρνησης, εν μέσω δημοσιονομικής κρίσης, επιχειρήθηκε η επιβολή διαφόρων μέτρων κατά της φοροδιαφυγής, χωρίς όμως επιτυχία και πάλι. Φθάσαμε στο 1994 ώσπου να υιοθετηθούν τα αντικειμενικά κριτήρια για επιτηδευματίες και ελεύθερους επαγγελματίες. Η επιβολή τους έφερε αποτελέσματα, αλλά όσο περνούσε ο καιρός οι αντιδράσεις εντείνονταν και παραμονές των εκλογών του 2000 καταργήθηκαν ως δήθεν αναχρονιστικά, χωρίς να αντικατασταθούν από αποδοτικές μεθόδους προσέγγισης των διαφευγόντων εισοδημάτων. Εκτοτε η φοροδιαφυγή έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις και πλέον μόνο τα συλλαμβανόμενα στην πηγή εισοδήματα κυρίως των μισθωτών φορολογούνται.
Δέκα χρόνια μετά μένουμε έκπληκτοι από τη φοροδιαφυγή των γιατρών, των δικηγόρων και του συνόλου σχεδόν των επαγγελματιών και βεβαίως είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στην αντικειμενικοποίηση της φορολογίας εισοδήματος.
Υποθέτουμε ότι σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα έχουν πεισθεί άπαντες ότι στην Ελλάδα χωρίς αντικειμενικοποίηση της φορολογίας δεν τιθασεύεται η φοροδιαφυγή. Είναι η μόνη ασφαλής λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου