ΜΝΗΜΟΝΙΟ,ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ ...ΛΑΟΣ

TOY ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΑΓΚΟΥ

Ετσι που πάμε, με τις αδυναμίες και τις αστοχίες της κυβέρνησης από τη μία πλευρά, με τους λαϊκισμούς των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, τις κραυγές διαφόρων «αστέρων» της δημοσιογραφίας, αλλά και την λυσσαλέα αντίσταση συντεχνιών που θέλουν να κρατήσουν προνομιακά κεκτημένα, σε λίγο θα πειστούμε ότι για όλα φταίει το τρισκατάρατο…μνημόνιο. Δεν αποκλείεται  αυτό να αποτυπωθεί και στο αποτέλεσμα των εκλογών της αυτοδιοίκησης.

Οπότε στην Αττική θα έχουμε περιφερειάρχη τον «βασιλιά» του «μελό» και αντάξιο συνεχιστή της παράδοσης του Νίκου Ξανθόπουλου, τον Γιάννη τον Δημαρά, που το έργο και η παρουσία του στη Βουλή ισοδυναμούν με το απόλυτο μηδέν (ούτε μία ερώτηση, ελάχιστες ή και καθόλου ομιλίες), στην Αθήνα δήμαρχο τον εκφραστή της κακογουστιάς και της αθλιότητας Κακλαμάνη, στην Κεντρική Μακεδονία περιφερειάρχη τον διασκεδαστή Π. Ψωμιάδη και δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Κ. Γκιουλέκα, βγαλμένο από τα σπλάχνα του Παπαγεωργοπουλισμού  και πάει λέγοντας.

Με λίγα λόγια, οι πιθανότητες να υποστεί η κυβέρνηση δεινή ήττα στις περιφερειακές και δημαρχιακές εκλογές είναι πολύ περισσότερες από λίγες.  Κυρίως εξαιτίας του μνημονίου, χωρίς να αγνοούμε τις βλακείες που εκπορεύονται από το ΠΑΣΟΚ και το «Μαξίμου». Τις βλακείες που είναι πολλές και μεγάλες με κλασικό παράδειγμα τη συμπεριφορά απέναντι στον Σγουρό! Επειδή όμως τείνει να επικρατήσει η άποψη ότι για όλα τα σημερινά δεινά φταίει…το μνημόνιο, η κυβέρνηση κινδυνεύει να τιμωρηθεί γι΄  αυτό και όχι για τους υποψηφίους της. Εξάλλου, στις περισσότερες περιπτώσεις οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και των αριστερών κομμάτων, είναι αποδεδειγμένα πιο άχρηστοι από τους «κυβερνητικούς».

Ωστόσο, καιρός να ακουστούν και μερικές αλήθειες, για να μην μπορεί να βγει λάδι εκ των υστέρων ο «αθώος», αλλά και ταυτόχρονα «πάνσοφος» και «αλάνθαστος» ελληνικός λαός. Γιατί στην  Ελλάδα κυριαρχεί πλήρως το δόγμα ότι ο λαός δεν ευθύνεται σε τίποτα και για τίποτα, ούτε καν για τις επιλογές του μέσω των δημοκρατικών διαδικασιών. Των διαδικασιών που υποτίθεται ότι έχουν υιοθετηθεί παγκοσμίως ώστε  από τη μία πλευρά να εκφράζεται η βούληση του λαού και να ακούγεται η φωνή του και από την άλλη πλευρά να αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Να αναλογιστούμε λοιπόν με την ευκαιρία σε ποια κατάσταση παρέλαβε την Ελλάδα ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του, ποια ικανότητα επέδειξαν στα 5,5 χρόνια της διακυβέρνησής τους και ποια χώρα παρέδωσαν πριν από ένα χρόνο. Να αναλογιστούμε επίσης τι έκαναν για την οικονομία, ιδιαίτερα μετά τις προειδοποιήσεις των Βρυξελλών, μετά το 2008. Να σκεφθούμε ακόμη ότι όταν ανέλαβαν την εξουσία το 2004, τεχνοκράτης με περγαμηνές που η παράταξη τον χρησιμοποίησε σε διάφορες θέσεις συνέστησε στον Γ. Αλογοσκούφη να μην προχωρήσει στην  απογραφή, να συνεχίσει το σφίξιμο και την οργάνωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών που είχε αρχίσει επί Σημίτη και να αυξήσει τον ΦΠΑ κατά δύο μονάδες, αλλά εκείνος έκανε ακριβώς τα αντίθετα με τα γνωστά αποτελέσματα.

Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί που καταριούνται το μνημόνιο οφείλουν να θυμηθούν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν πλέον η χώρα τον Απρίλιο και τον Μάϊο, όταν η κυβέρνηση το υπέγραψε. Να θυμηθούν δηλαδή ότι λεφτά δεν υπήρχαν, ούτε μπορούσαμε να δανειστούμε και ότι πέφταμε ήδη στον γκρεμόοοοοοοοο…Από εκεί ακουγόταν η φωνή μας. Το μνημόνιο επομένως, που είναι όντως σκληρό καθώς επιχειρεί να φέρει ταυτόχρονα σε τάξη και μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα οικονομικά μας, τον παμφάγο και εντελώς αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, τις απερίγραπτες στρεβλώσεις που είχαν επικρατήσει και επικρατούν, ακόμη και την αλλοτριωμένη νοοτροπία μας, δεν ήταν μόνο αναπόφευκτο, αλλά και απαραίτητο. Τελεία και παύλα.

Αυτό το τονίζουν τόσο ο Κ. Σημίτης με την παρέμβασή του στα «ΝΕΑ» του Σαββάτου, όσο και ο Ζ.Κ. Γιουνκέρ, στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Ο δεύτερος μάλιστα επισημαίνει ότι και να αλλάξει η κυβέρνηση, το μνημόνιο δεν θα αλλάξει. Και καλό είναι ο νοήμων λαός να τον πάρει στα σοβαρά. Είναι γνωστό ότι αν παρεκκλίνουμε, χωρίς να μας το επιτρέψουν, από το μνημόνιο…πάπαλα. Ετσι και πολύ απλά.

Άλλωστε, όλοι όσοι έχουν ένα κόκκο μυαλού γνωρίζουν ότι το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που είχαμε στήσει στην Ελλάδα ήταν απολύτως στρεβλό και είχε λήξει, αλλά εμείς επιμέναμε σε αυτό με δανεικά. Την αλλαγή του δεν θα μπορούσε καμία ελληνική κυβέρνηση να την επιβάλει μόνη της και δίχως τη βοήθεια κάποιας Τρόϊκας και τέλος, ότι τα μέτρα για την αλλαγή θα ήταν σκληρά και βεβαίως δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν μέσα σε έξη μήνες. Το πηγάδι μέσα στο οποίο πέσαμε είναι πάρα πολύ βαθύ για να δούμε φως σε τόσο μικρό διάστημα.

Φυσικά, όλα θα ήταν καλύτερα αν βλέπαμε και κάποια ίχνη ανάπτυξης. Την ζητούν οι πάντες, ακόμη και ο Κ. Σημίτης που δέχεται ότι ήταν αδύνατον να αποφύγουμε το μνημόνιο. Για να έχεις όμως ανάπτυξη πρέπει πρώτα να αποκαταστήσεις στοιχειωδώς τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει τίποτα σε αυτό τον τομέα. Δεύτερον, χρειάζονται κάποια χρήματα, ειδικά σε μία κρατικοδίαιτη οικονομία όπως η ελληνική και η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν τα έχει, αλλά είναι πιασμένη και στη μέγγενη της ανάγκης να έχει έσοδα και της επιλογής να μειώσει τους φόρους. Τρίτον έχει καθυστερήσει απαράδεκτα ο αναπτυξιακός νόμος. Και τέταρτον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να ξεφύγουμε από την αναγκαιότητα της ομαλοποίησης των δημοσιονομικών μας.

Με λίγα λόγια, όσοι μπορείτε να σκέπτεστε λίγο λογικά, μην ακούτε αυτούς που λένε ότι για όλα φταίει το μνημόνιο. Για όλα φταίει βασικά το κούφιο το κεφάλι μας και χωρίς το μνημόνιο ο θρήνος και ο κοπετός θα ακουγόταν μέχρι τα ουράνια. Το μόνο που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από την Τρόϊκα θα ήταν μήπως και μπορούν να γίνουν διευκολύνσεις σχετικά με την αποπληρωμή του χρέους για να μείνει και λίγο χρήμα για να κινείται η αγορά. Βεβαίως, η κίνηση της αγοράς σύμφωνα με τα παλιά πρότυπα, πάλι δεν σημαίνει ανάπτυξη.

Συμπέρασμα: αν ο λαός ακούει τα κούφια, τα λόγια τα μεγάλα και δεν μπορεί να σκεφθεί στοιχειωδώς λογικά, …καλά να πάθει και μετά να πάει να ζητήσει τον λογαριασμό από τον Σαμαρά, το ΚΚΕ, τον Τσίπρα και τους τηλεοπτικούς αστέρες.

ΑΠΟ ΤΟ REPORTER.GR