ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ

Του Αγγελου Σταγκου

Οσοι από την αρχή εκτιμούσαν ότι το 2011 θα είναι απλά πιο δύσκολο από το 2010 για την κυβέρνηση και τους πολίτες, ήταν επιεικείς. Το 2011 θα είναι εξαιρετικά πιο δύσκολο από τον φετινό χρόνο και ταυτόχρονα εξαιρετικά κρίσιμο για το παρόν και το άμεσο μέλλον. Οι αριθμοί ήταν και παραμένουν εφιαλτικοί. Mπήκαμε αργά, μόλις στο μέσο του 2010, στον δρόμο του Μνημονίου, υπήρξε έντονη και στα όρια του λαϊκισμού αμφισβήτηση της αναγκαιότητας των όρων που επιβάλλει, η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί δεν κατάφεραν να πιάσουν τους στόχους, μεσολάβησε η εκτόξευση του ελλείμματος και του χρέους του 2009 σε ακόμη μεγαλύτερα και δυσθεώρητα ύψη και στις άγριες διαθέσεις των εταίρων απέναντί μας προστέθηκε και η συνολική αστάθεια της Ευρώπης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γερμανική κυβέρνηση οργίστηκε από τις σωστές, κατά πολλούς, επισημάνσεις του Γ. Παπανδρέου για την επιμονή της κ. Μέρκελ να συμμετέχει ο ιδιωτικός τομέας στον μηχανισμό στήριξης που θα δημιουργηθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση μετά το 2013. Εκτιμάται ότι κάτι τέτοιο θα προκαλέσει αύξηση του κόστους του δανεισμού και θα οδηγήσει τις πιο αδύναμες χώρες στη χρεοκοπία. Ομως τίθεται το ερώτημα αν έπρεπε σε αυτή τη συγκυρία και με δεδομένα τα θηριώδη προβλήματα της Ελλάδας να βγει αυτός προσωπικά μπροστά και να καταγγείλει τη Γερμανίδα καγκελάριο, πιθανώς γιατί επιθυμεί διακαώς να παίζει διεθνή ρόλο. Από τις αντιδράσεις των ανώτατων στελεχών του Βερολίνου (Μέρκελ, Σόιμπλε, Μπούντερλε) και την επιστράτευση του υπουργού Οικονομικών της Αυστρίας Γιόζεφ Πρελ για να παίξει τον ρόλο του «κακού» και του δύσκολου, η απάντηση είναι μάλλον αρνητική…
Ωστόσο, με την παρέμβασή του, ο κ. Γ. Παπανδρέου κέρδισε για πρώτη ίσως φορά την ανοιχτή συμπαράσταση της Νέας Δημοκρατίας που επικρότησε με ανακοίνωση και δηλώσεις τη στάση του. Από τη δική του πλευρά και άσχετα με τις δηλώσεις, το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να «κλείσει» χωρίς συνέπειες για τους κατηγορούμενους υπουργούς της Ν.Δ., το θέμα του Βατοπεδίου. Αν μάλιστα εγκαταλείψει, έστω και σιωπηρά, την ιδέα σύστασης εξεταστικής επιτροπής για τα πλαστά οικονομικά στοιχεία υποτίθεται (για την οικονομία ουσιαστικά), δεν αποκλείεται να εδραιωθεί κλίμα συναίνεσης και συνεννόησης, που τόσο χρειάζεται η χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται. Αλλωστε, στη δημιουργία ενός τέτοιου κλίματος ελπίζεται ότι αποσκοπούσαν οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά το βράδυ της περασμένης Κυριακής.
Η συναίνεση και η συνεννόηση προϋποθέτουν ότι τα αστικά κόμματα τουλάχιστον και ίσως και κάποια κόμματα της Αριστεράς, αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, θεωρούν αδιέξοδη τη συντήρηση του πολιτικού-οικονομικού-κοινωνικού μοντέλου που μας οδήγησε στην καταστροφή και θέλουν τη συνέχιση της πορείας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αρα μπορούν να συμφωνήσουν στη διαμόρφωση μιας στρατηγικής. Οχι μόνο για την οικονομία, αλλά και για την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, τις στρατιωτικές δαπάνες. Ενδεχομένως θα μπορούσαν να τα βρουν και στην τοποθέτηση κάποιων προσώπων κοινής αποδοχής σε κρίσιμα υπουργεία ή για την ανάγκη να υπαχθούν σε ξεχωριστό υπουργείο με δικό του υπουργό οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί.
Κάτι τέτοιο δεν υπονοεί ότι τα κόμματα και οι ηγεσίες τους υποχρεώνονται να ταυτιστούν απόλυτα με την πολιτική της κυβέρνησης και να απεμπολήσουν το δικαίωμα και την υποχρέωση άσκησης κριτικής αντιπολίτευσης ή ελέγχου. Αυτό θα ήταν αντιπαραγωγικό, αντιδημοκρατικό έως και ολέθριο. Επιβάλλεται να ασκούν κριτική στους χειρισμούς, τις παραλείψεις, τις ολιγωρίες και τις κακές επιδόσεις των υπουργών και της κυβέρνησης. Εν όψει όμως του 2011 απαιτείται να συμφωνήσουν κατ' αρχήν για τη ρότα του καραβιού στη θυελλώδη πραγματικότητα που ζούμε, μήπως και καταφέρουμε να φτάσουμε σε κάποιο λιμάνι. Μήπως…
Το 2011 θα είναι απίστευτα σκληρό. Η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να εξοικονομήσει περί τα 14 δισεκατομμύρια, ώστε να κατεβάσει το έλλειμμα στα 17 δισεκατομμύρια, όπως είναι ο στόχος του Μνημονίου. Με αυτή την έννοια, τα παραδείγματα περικοπών που ανέφερε ο Γ. Προβόπουλος στην ενδιάμεση έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος φαντάζουν πλέον σαν πρόταση χαλαρής οικονομικής πολιτικής μπροστά στις αιματηρές περικοπές που πρέπει να γίνουν στις δαπάνες. Το κόστος θα είναι μεγάλο για την κοινωνία και προβλέπονται εξίσου μεγάλες αντιδράσεις. Και φυσικά, ούτε η μπερδεμένη, ημιδιχασμένη και ανήσυχη Ευρώπη θα δείξει συμπάθεια και κατανόηση αν υπάρξουν παρεκκλίσεις, καθώς η Ιρλανδία μπαίνει ουσιαστικά στον μηχανισμό στήριξης, με την Πορτογαλία στο κατώφλι, τη Γερμανία να επιμένει στη δημοσιονομική εξυγίανση και πολλές χώρες να δυσανασχετούν πάλι σε βάρος μας.
Ολα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν δεν δημιουργηθεί στο εσωτερικό ένα σχετικά ενιαίο πολιτικο-κοινωνικό μέτωπο, η Ελλάδα δεν θα «τη βγάλει καθαρή» το 2011. Ακόμη και ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές δεν θα δώσουν λύση. Ας το σκεφτεί καλά αυτό το πολιτικό προσωπικό της χώρας!
απο την καθημερινη