Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Αναδιάρθρωση με «βούρδουλα» ή χωρίς;

Οι νομικοί που εξειδικεύονται στις αναδιαρθρώσεις κρατικού χρέους συμφωνούν ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Ελλάδας σε σχέση με άλλες χώρες που προχώρησαν στην αναδιάρθρωση του δικού τους στο παρελθόν έγκειται στον νόμο που διέπει τα ελληνικά ομόλογα.


Αν οι υπολογισμοί μας είναι σωστοί, τότε πάνω από το 80% των ομολόγων που έχει εκδώσει η Ελληνική Δημοκρατία διέπεται από το ελληνικό δίκαιο.
Κοινώς, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να νομοθετήσει, αλλάζοντας τον νόμο που τα διέπει κατά το δοκούν, π.χ. να τα φορολογήσει, να τα «κουρέψει» ή να επεκτείνει τις λήξεις τους κ.λπ.
Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι βρίσκονται στα χέρια θεσμικών επενδυτών ως επί το πλείστον κι όχι πελατών λιανικής.



Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί η χώρα να διαπραγματευτεί με τόσο πολλούς αν έρθει εκείνη η ώρα.



Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα έχει τη δύναμη από νομικής πλευράς να επιβάλει την όποια απόφασή της στους κατόχους των ομολόγων της αν το θελήσει.



Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κι εφόσον η όλη συζήτηση γίνεται στη βάση της επιμήκυνσης του εναπομείναντος δημοσίου χρέους, η χώρα θα μπορούσε να περάσει νόμο παρατείνοντας τις λήξεις όλων των εναπομεινάντων ομολόγων κατά 10 ή 20 χρόνια με ταυτόχρονη μείωση των κουπονιών κατά μιάμιση μονάδα.





Μοιραστείτε

το άρθρο Σχόλια 6

Το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω



--------------------------------------------------------------------------------







--------------------------------------------------------------------------------





Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι τοκοχρεολυτικές δόσεις των επομένων χρόνων θα μειώνονταν σημαντικά, δίνοντας μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια στη χώρα να επιτύχει την πολυπόθητη δημοσιονομική προσαρμογή.



Επιπλέον, το Δημόσιο θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει πλήρως τα ελλείμματά του για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, π.χ. μέχρι και το 2013 ή μέρος του 2014 με βάση το δάνειο των 110 δισ. ευρώ.



Υπενθυμίζεται ότι το έλλειμμα χρηματοδοτείται πλήρως μέχρι τον Μάρτιο - Απρίλιο του 2012 με βάση τα σημερινά δεδομένα.



Φυσικά, μια τέτοια ενέργεια επιβολής απόφασης (mandatory) θα ενεργοποιούσε τα πιστωτικά παράγωγα (CDSs) επί του ελληνικού χρέους και έτσι θα κέρδιζαν σημαντικά ποσά όσοι είχαν ποντάρει στην τεχνητή χρεοκοπία της χώρας.



Αν όμως πιστέψουμε τους επαΐοντες, η καθαρή θέση σ’ αυτά τα παράγωγα δεν ξεπερνά τα 8 με 15 δισ. δολάρια, οπότε δεν είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με το ελληνικό χρέος των 340 - 350 δισ. ευρώ περίπου.



Επιπλέον, υπάρχει η άποψη ότι θα ήταν ίσως καλύτερα οι όποιοι σπεκουλαδόροι, που κάποτε ο πρωθυπουργός «κυνηγούσε» σε Δύση και Ανατολή, να πάρουν τα κέρδη τους και να αποχωρήσουν για άλλες πολιτείες, αφού τα ελληνικά spreads βρίσκονται πλέον σε πολύ υψηλά επίπεδα για να ρισκάρει κάποιος το άνοιγμα νέων θέσεων.



Από την άλλη πλευρά, ο ισχυρός αντίλογος είναι ότι μια τέτοια κίνηση δεν θα την επέτρεπαν οι εταίροι μας, γιατί δεν βασίζεται στην αρχή της «φιλικής» ή «εθελοντικής» συναλλαγής.



Όμως, στη δεύτερη περίπτωση η συμμετοχή των ξένων επενδυτών θα είναι λογικά μικρότερη κι αυτό συνεπάγεται μικρότερα οφέλη για τη χώρα από πλευράς μείωσης των ετήσιων τοκοχρεολυσίων και άρα μεγαλύτερη ίσως ανάγκη για μεγαλύτερη θεσμική (Ε.Ε.) χρηματοδότηση μελλοντικά.



Επίσης, δεν θα ενεργοποιούνταν τα CDSs στην περίπτωση εθελοντικής συναλλαγής.



Αναμφισβήτητα, η κυρίαρχη άποψη τάσσεται υπέρ μιας φιλικής προσέγγισης με τους πιστωτές μας για να μην κοπούν οι γέφυρες επικοινωνίας στο μέλλον, κοινώς να μη μας γράψουν στα μαύρα κατάστιχα και δεν μας δανείζουν, και να ικανοποιήσουμε τους εταίρους μας.

Όμως, καλό είναι να γνωρίζουμε τα υπέρ και τα κατά των όποιων επιλογών.
ΑΠΟ ΤΟ EURO2DAY.GR



1 σχόλιο: