
Το νέο πακέτο μέτρων -με ή χωρίς τις αλλαγές στα εργασιακά- ασφαλώς θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο για το πολιτικό σύστημα. Το 3ο κατά σειρά μνημόνιο είναι ο μοχλός πίεσης για να πέσει ακόμη χαμηλότερα το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων καθώς οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και της ΕΕ το θεωρούν αναγκαίο κακό για την δημοσιονομική ανάταξη της χώρας.
Η κατάσταση αυτή βέβαια έχει ξεπεράσει προ πολλού το σημείο
συναγερμού. Κατά συνέπεια ή θα περιμένουμε την κοινωνική έκρηξη μέσω κάποιου
«ατυχήματος» όπως ξαφνικά ξέσπασε η Αραβική άνοιξη ή θα προετοιμάσει το πολιτικό προσωπικό το αφήγημα της επόμενης μέρας. Με ποιο τρόπο
δηλαδή η σημερινή κοινωνία θα γνωρίζει
ΞΕΚΑΘΑΡΑ το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, τις ανάγκες και τις προυποθέσεις,
χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος . Ακόμη τα νέα δεδομένα που αφορούν την
ζωή του ( Φορολογικό, Ασφαλιστικό, Εργασιακό) αλλά και πως ο κρατικός
μηχανισμός από φορέας γραφειοκρατίας θα
μεταβληθεί σε καταλύτη που θα λύνει τα προβλήματα.
Η λογική και η
πρακτική του βλέποντας και κάνοντας έχει κάποιο όριο, ειδικά όταν εμπεριέχει
επώδυνες θυσίες. Διαφορετικά ας
ετοιμαστούμε από τώρα για το σενάριο της καταστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου