ΒΛΑΚΕΣ Ή ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΟΙ "ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΣ";

Aκόμη και τα επώδυνα νέα μέτρα εκτός από την αγριότητα  προς τους  μισθωτούς και συνταξιούχους ξεχωρίζουν για την προσπάθεια, η επικοινωνία να υπερκεράσει την ουσία.
Για μία ακόμη φορά ο υπουργός οικονομικών απέδειξε πως δύσκολα θα ξεπεράσει την μεθυστική επιτυχία του υπεύθυνου τύπου της Χαριλάου Τρικούπη. Εκεί οι νίκες ήταν απέναντι στη επικοινωνιακή μηχανή της τότε κυβέρνησης και η ουσία λίγο μετρούσε, σημασία είχε η νίκη.
Τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο Η ουσία έπρεπε να επικρατεί της εικόνας..Σε μια προσπάθεια όμως  να καλλιεργηθεί προφίλ τεχνοκράτη και τσάρου της οικονομίας η μια γκάφα ακολουθεί την άλλη. Από την ισχυρή οικονομία που θα έδινε ένα καλό μάθημα στους κερδοσκόπους φτάσαμε να γίνουμε οι πολίτες  επαίτες του ΔΝΤ και οι υπουργοί διερμηνείς τους..

Η επικοινωνιακή δεινότητα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου φάνηκε με το κόλπο του Χόντζα. Εβγάλε αρχικά ότι πιο μαύρο σενάριο είχε με στόχο τις εντυπώσεις, ότι και καλά  έγινε διαπραγμάτευση και κατάφερε να γλιτώσει κάποια λίγα από τα αρπακτικά του ΔΝΤ.
Χάντρες για ιθαγενείς. Μείωσε εκ νέου τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων για να μείνει για ψυχολογικούς λόγους κάτι από τα δώρα. Επι της ουσίας έχουν χαθεί τρείς μισθοί ή 25 % του εισοδήματος.
Στον ιδιωτικό τομέα έπαιζε επικοινωνιακά με τα δώρα όταν γνώριζε ότι σε περίπτωση περικοπής θα χρειαζόταν το 50% του πακέτου των μέτρων για επιχορηγήσεις στα ταμεία. Δηλαδή μια τρύπα στο νερό θα ήταν το νέο πρόγραμμα.
Αλλες αποφάσεις είχαν προδιαγραφεί εδώ και εβδομάδες  και άλλες έδωσε λευκή επιταγή αγνοώντας  τις επιπτώσεις. Παράδειγμα τα 40 χρόνια υποχρεωτικών εισφορών και όριο ηλικίας τα 60 χρόνια. Είχαν περιγραφεί εδώ και εβδομάδες στο ασφαλιστικό προσχέδιο του Ανδρέα  Λοβέρδου. Πέρα που εκτός όλων των άλλων είναι και ρυθμίσεις εκτός εργασιακής πραγματικότητας, εκδικητικές προς μια μικρή μερίδα συνεπών εργαζομένων που τους εξωθεί πλέον ανοικτά  προς την εισφοροδιαφυγή. Μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι  που ξεκίνησαν μια σαφώς ηπιότερη εργασιακή εποχή έφτασαν στην 35ετία μόνο το 14% άρα τα επόμενα χρόνια σε απόλυτα οξυμένο και ευελικτο εργασιακό περιβάλλον πόσοι θα κατορθώσουν να φτάσουν στην 40ετία πριν τα 60; Προφανώς απειροελάχιστοι . Περίπου με όσες πιθανότητες έχει κάποιος να κερδίσει το τζόκερ.
Αρα είναι μια απόλυτα εκδικητική ρύθμιση κατά κάποιων λίγων εργαζομένων χωρίς κανένα όφελος για τα ταμεία αναγκάζοντας τους να δουλέψουν περισσότερα χρόνια για να έχουν εισόδημα και μειώνοντας ακόμη περισσότερο τη σύνταξη τους γιατί πρέπει να έχει μεγάλη φαντασία ο νομοθέτης ώστε να πιστεύει  ότι κάποιος εργαζόμενος μετά από τριανταοχτώ χρόνια δουλειάς σε μια ιδιωτική ζούγκλα   θα μπορεί να αποδώσει σε τέτοιο επίπεδο που θα αποσπά έναν υψηλό μισθό.
Η πολιτική αποτυχία σε όλο της το μεγαλείο και  αντί να παραδεχτούν την διαχειριστική τους χρεοκοπία προσπαθούν να να κάνουν επικοινωνιακά το άσπρο -μαύρο με στόχο την πολιτική τους επιβίωση.  Κομπάζουν ότι θα σώσουν το ασφαλιστικό στο οποίο πιθανά βάζουν ταφόπλακα αφού εκλείπει κάθε κίνητρο ασφάλισης για το 80% των μισθωτών.          
Ακόμη πιο τραγική είναι η κατάσταση στο εργασιακό. Με λευκή επιταγή για απολύσεις και ύψος αποζημιώσεων θα αποψιλωθούν όλοι οι εργαζόμενοι με πάνω από 15 χρόνια στην ίδια επιχείρηση  με στόχο σε λίγους μήνες να πέσει κατακόρυφα το εργατικό κόστος.
Στη θολωμένη σκέψη τους μάλιστα είναι αργότερα να επαναφέρουν τις κανονικές ρυθμίσεις αφού οι επιχειρήσεις θα έχουν ξεφορτωθεί το περιττό λίπος. Θα συμβεί μάλιστα το εξής τραγελαφικό. Εξειδικευμένος υπάλληλος θα καλείται από την επιχείρηση να αποδεχθεί την απόλυση του με την νέα αποζημίωση και ως δώρο  αναγνωρίζοντας  τις ικανότητες του θα επαναπροσλαμβάνεται με ψαλιδισμένο βέβαια μισθό κατά 30-40% . Διαφορετικά θα παίρνει το δρόμο για το ταμείο ανεργίας που  μετά τα 45 θα είναι και το μοναδικό ταμείο που θα ξαναδεί πριν από αυτό του Αγιου Πέτρου.
Κατά τα άλλα ο πολιτικαντισμός αποτελεί δεύτερη φύση. Ακόμη και αυτή την δραματική στιγμή που η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν τον γκρεμό, ο Παπακωνσταντίνου και οι σύμβουλοι του έκριναν πως σημασία είχε η επικοινωνία και οι εντυπώσεις παρά να βρουν λύσεις για το πρόβλημα.
Αλήθεια σε ένα πακέτο μέτρων 2000 σελίδων δεν υπήρξε δυνατότητα για ούτε ένα μέτρο φορολόγησης όσων αποδεδειγμένα πλούτισαν εις βάρος των εργαζομένων; Ούτε ένα;
Αλλά ξέχασα η φορολόγηση στις πισίνες και τα καγιέν δεν βοηθά την ανταγωνιστικότητα ενώ πολλές φορές βλάπτει σοβαρά και την επικοινωνία...